Donderdag 21 augustus
Vandaag wordt de grote dag....
De grote reus van de Provence staat op ons programma (col HC - top 1911 m)
De Mont Ventoux werd reeds 15 keer beklommen in een Tour de France, waarvan er 9 aankomsten waren op de top; 2 waren er dat in een tijdrit.
Meer in het spoor van de Tour dan vandaag kunnen we ons niet bevinden!
Maar eerst ontbijt met verse croissants die pascal al vroeg gaan kopen is ... én natuurlijk met ons overheerlijk ontbijtkoekje van Likoké.
Een kleine 200 km later, net na de middag, komen we aan in Sault.
En het is er vandaag, in tegenstelling tot dinsdag, zéér mooi zonnig weer.
We geven ons lichaam wat extra energie, trekken ons beste koersbroek aan, vergaren al onze goede moed en stappen op onze fiets.
Mont Ventoux .... here we come !!!
De naam is afgeleid van het occitaanse woord "vent" dat wind betekent en zou opgedragen zijn aan "Vintour" de keltische god van de wind. Maar vandaag hebben we geluk, want er is weinig wind.
Maar wat wel blijft is het hoogteverschil en dat bedraagt 1641 m met de voet van de berg.
Vanuit Sault is de beklimming dan misschien iets minder steil, maar is ze wel de langste: 26 km tot de top!
De eerste 20 km zien we de top niet eens liggen en rijden we door het bos tot aan Chalet Reynard. Vanaf hier begint het serieuze klimwerk, langsheen de kale flank van de mythische berg bekend om zijn maanlandschap.
Vanaf de eerste bocht na Chalet Reynard krijgen we zicht op de top: een rilling gaat door het lichaam... hij lijkt zó dichtbij en toch nog 6 vreselijk moeilijke, steile kilometers weg!
Vanaf hier herinnert elke vierkante meter ons aan de vele passages die de Tour hier had, namen van de renners staan nog steeds duidelijk in het asfalt geschilderd; ze geven ons moed!
Ieder van ons rijdt nu ondertussen zijn eigen tempo, wat het verstandigste is tijdens zo een klim.
Stijgingspercentages tussen 9% en 11% krijgen onze benen te verwerken. Maar die doen het behoorlijk goed!
Lauren komt als eerste boven in 01u53, Pascal kort daarna en ik na 02u02.
Bij de voorlaatste bocht maakt een fotograaf van elk van ons een actiefoto:
Boven op de top hebben we elk ons eigen verhaal van impressies, gevoelens, emoties, ... die we tijdens de klim beleefd hebben. felicitaties en knuffels voor elkaars prestaties zijn onderdeel van het genot daar hoog boven op de berg.
1 ding is duidelijk: het is een zeer emotionele ervaring: bij mij vloeien er tranen van geluk, Pascal pinkt een traan weg bij het monument van Tom Simpson...
We kunnen er niet eeuwig blijven staan. We kijken nog een laatste keer achterom en dan is het tijd om aan de afdaling te beginnen.
Aan Chalet Reynard stoppen we nog even en kopen ons alle 3 een fietspulletje van de Ventoux, een blijvende herinnering aan onze eerste grote col die we samen beklommen hebben.
En dan terug het bos door naar Sault.
We doen er nog service met de mobilhome en rijden dan door naar Vaison-la-Romaine waar we op de camperplaats staan met zicht op de Ventoux. ZALIG!
's Avonds brengen we nog een bezoekje aan dit middeleeuws stadje, wat meteen de afsluiter wordt van ons Provence-avontuur.
Gelukwensen, jullie hebben de berg overwonnen!!! Is iets wat veel emoties losmaakt en dat doet wat!!! De vertaling die wij kregen toen we op de Mont Ventoux waren was: berg waar de winden van overal komen (Mont vent tout) ......
BeantwoordenVerwijderen