Noorwegen: The ScanPods on tour: dag 1

Zaterdag 23 juli 2016

8u, klaar voor vertrek, alweer richting noorden.

Dit jaar wordt het wel een beetje speciaal, want we nemen een "special guest" mee: mijn vriendin haar zoon Jozef wordt onze reisgezel.

De eerste rijdag verloopt vlot, op een half uurtje file, in Essen, na.

In Fehmarn is het ook verrassend druk. We moeten maar liefst 3 boten laten varen alvorens wij mee kunnen.

Dat maakt dat we pas rond half 10 op Deense bodem zijn.

En dan nog 30 km tot Saksøbing, waar we ons op een mooi camperplaatsje aan de jachthaven aan kant zetten.

Nog snel wat foto's maken van de mooie zonsondergang, een boterhammetje eten en vlug ons bed induiken, want morgen hebben we alweer een 700 km voor de boeg.

Ik wil proberen dit verslag dagelijks af te sluiten met een quote, een uitdrukking van Jozef omdat hij voor het eerst in Noorwegen is en het land dus op een totaal andere manier beleeft dan ervaren rotten als wij.

De quote voor vandaag: "Ik denk dat ik nu al spijt heb dat het maar 16 dagen is."

Noorwegen: The ScanPods on tour: dag 2

Zondag 24 juli 2016

We ontwaken onder volle zonneschijn. Een klein wandelingetje in de kleine haven voor het ontbijt wekt onze eetlust op.

Na het ontbijt maakt iedereen zich klaar voor het vertrek richting Oslo, waar we omstreeks 18 u aankomen en onze camper parkeren met zicht op de Holmenkollenschans.

We nemen van hier de trein naar het centraal station.

Eerst gaan we het ultramoderne operagebouw bezichtigen en wandelen we volledig tot op het dak, vanwaar we een mooi uitzicht hebben op de Oslofjord.

Vervolgens gaat het richting Akerbrygge. Maar ondertussen is het al half 9 en wordt het dus tijd om wat te eten. We nemen plaats op het zonovergoten terras van het Skansen Café.

Het is Pascal die al vlug gezien heeft dat er walvis (Hvalbiff) op de kaart staat.

De keuze is bij alle 4 zéér snel gemaakt! Deze kans mogen we absoluut niet laten liggen!

Voor Jozef was het de eerste keer dat hij walvis at, en ja hoor... hij vond het overheerlijk... zelfs voor herhaling vatbaar.

Verder pikken we tijdens de avondwandeling nog een straatoptreden van een comedian-basketbalspeler mee.

We flaneren nog wat verder op de wandelpromenade van Akerbrygge, genietend van een ijsje... het lijkt wel een jaarlijkse gewoonte te worden.

Even later merken we dat het al na 23 u is, m.a.w. tijd om "huiswaarts" te keren.

Nog even genieten van de mooi verlichte schans en dan ... oogjes dicht (00:20)

Afsluiter van Jozef: "Ik ben zó blij dat ik hier ben... wacht ... Is er een woord dat méér kan uitdrukken dan blij? ... Ja ... Euforisch!!"

Noorwegen: The ScanPods on tour: dag 3

Maandag 25 juli 2016

7 u: we ontwaken onder de schans.

De zon is ook al van de partij: TOP!

Na het ontbijt vertrekken we via de E18 richting Drammen vanwaar we verder rijden via de E16 richting Fagernes.

Van hieruit volgen we weg 51 naar Valdresflye. Onderweg doen we boodschappen in Beitostølen.

Even verderop houden we halt op een plekje met mooi uitzicht. Alhoewel ... dat uitzicht zou véél beter kunnen zijn, mochten er niet zoveel laaghangende wolken zijn.

Het plan is om na het middagmaal een wandeling te maken die vertrekt aan het hoogste punt van de Valdresflye. 

Maar hoe meer we klimmen, hoe meer we in de wolken terecht komen. 

Dus dit plan moeten we helaas laten varen. We keren dan maar terug naar een lager gelegen parking, waar we opnieuw wat meer zicht hebben.

Daar maken we ons klaar voor een vlakke wandeling. Veel mooie foto's maken, zit er helaas ook niet in, hiervoor is het te donker.

Onderweg neemt de wind nog wat meer toe en begint het op de koop toe nog te regenen ook! 
Het plaatje is nu écht compleet.

Na de wandeling rijden we door naar Gjende. 

Eens kijken of ze nog van die mega-lekkere, reuzegrote pizza's hebben zoals vorig jaar ...

Ook hier hebben we pech, want ze zijn uitverkocht. Dan maar een kleiner formaat bestellen zeker?!

Ze smaken niet slecht, maar die van vorig jaar waren toch beter!

Ondertussen begint het buiten hevig te regenen; het ziet er niet naar uit dat het snel zal stoppen, alhoewel men ons op de toeristische dienst voor morgen zon voorspeld heeft. We'll see...
Ook al heeft hij door de laaghangende wolken slechts een stukje van de Valdresflye gezien, toch vindt Jozef het zeer mooi. Hij omschrijft het als: "mystiek mistig".

Noorwegen: The ScanPods on tour: dag 4

Dinsdag 26 juli 2016

We worden wakker van een draaiende motor naast onze mobilhome.

"Oei... ze gaan ons hier toch niet insluiten op de parking?"

Maar geen paniek; het zijn wandelaars die in Gjende overnacht hebben en nu hun tent inladen en vertrekken.

Met een gerust hart leggen we ons hoofd terug neer om nog wat verder te slapen. Lang duurt de rust echter niet, want een kwartiertje later komt er een mobilhome naast ons parkeren. Die zou ons wel kunnen blokkeren, maar gelukkig rijdt ook deze terug weg. Maar om toch niet ingesloten te raken, besluiten we om ons maar te verzetten. We houden onze pyjama aan, springen in onze schoenen en maken dat we hier weg zijn!

Kort samengevat: opstaan was nogal hectisch vandaag.

Na enkele kilometers zetten we ons op een mooi plaatsje aan de kant om rustig te ontbijten. Jozef kan hier zijn eerste spiegelfoto's nemen.

Nadien rijden we de Valdresflye af tot in Vågåmo, waar we service doen op een lokale camping (50NOK).

Van hieruit gaat het naar het voor ons vertrouwde Lom.

Een bezoekje aan de bakeriet, de beste bakkerij van Noorwegen, mag hier zeker niet ontbreken.

Nadien laten we Jozef de gekende staafkerk zien. Hij is zeer geïnteresseerd en erg onder de indruk.

Na het middageten doen Pascal, Lauren en Jozef een deathride boven een waterval. Een superleuke ervaring, maar zoals bij veel leuke dingen... te kort!

Aangezien het voor de zoveelste keer vandaag begint te regenen, bezoeken we het Norsk Fjellsenter waar we interessante dingen te weten komen over gletsjerarcheologie.

Daarna wordt het tijd om onze tocht verder te zetten richting Juvasshytta. Hier overnachten kost 300NOK/nacht.

Gelukkig is het ondertussen gestopt met regenen en doet de zon haar uiterste best om door de wolken te komen piepen.

De klim naar de Juvasshytta is 13 km lang, spectaculair en op sommige plaatsen bijzonder steil, zelfs wel tot 14%! Elliotje moet serieus trekken om naar boven te geraken.

Ik vond het vreselijk spannend, kreeg het er behoorlijk warm van en zat al met de terugrit in mijn hoofd... "Hoe geraken we hier in godsnaam terug beneden?" Ik geef toe: ben toch wel een beetje bezorgd/bang.

MAAR... het prachtige uitzicht, zowel onderweg als boven, maakt alles goed.

Doordat de zon hier schijnt en het wegdek droog ligt, besluiten de 2 mannen om de fiets uit de koffer te halen.

Warm ingeduffeld en voorzien van 1 drinkbus en 1 energiereep rijden ze ongeveer 9 km naar beneden... Wat een ervaring: "Great balls of fire". (Pascal)

Maar de klim naar boven was behoorlijk wat lastiger dan gedacht: door honger geveld zijn ze verplicht voet aan de grond te zetten en enkele stukken te voet af te leggen. Van vriendelijke Noren krijgen ze een stuk chocolade aangeboden... net wat ze nodig hadden! Daarna ging het beter.

...

Lauren en ik besluiten, wijselijk zo blijkt achteraf, om de fiets op stal te laten staan. Wij trekken onze wandelschoenen aan en gaan wat info verzamelen over de wandeling die we morgen gaan doen: de beklimming over de gletsjer naar de Galdhøpiggen.

Uit de verhalen die we horen, weten we nu al dat we ons goed zullen moeten kleden, gewapend tegen alle mogelijke weersomstandigheden, ja zelfs sneeuw!

We kopen alvast 3 mutsen, want die zijn we thuis vergeten.

Gemutst tot over ons oren, wandelen we een pad af dat leidt naar een ijstunnel... maar deze was gesloten.

Onderweg staan er interessante infoborden met o.a. melding van de temperatuur. Die bedraagt 4,7°C. Dat belooft voor deze nacht. 

Daarna begeven we ons naar de weg waar we hopen om onze 2 klimmertjes tegen te komen. En zo zien we hen na 1,5 u gefietst te hebben, een beetje afgepeigerd, de top bereiken.

Ze zijn wel zéér euforisch en hebben elk hun eigen verhaal... leuk om te horen.

Terwijl Pascal en Jozef een verkwikkende douche nemen, beginnen Lauren en ik aan het eten. Als dessert eten we een megalekkere kanelbullar, pistachebullar en gulrotcake.

Na het eten: afwassen, chillen, slapen.

Als afsluiter zijn er verschillende mooie zinnen gezegd vandaag:

Pascal: "Voilà zie, hier ben ik nu PERFECT gelukkig!"

Jozef: "Ik had de beklimming zwaar onderschat, maar de magnifieke vergezichten hebben alles goedgemaakt."

Jozef, in volle beklimming na een makkelijke afdaling: "Ik dacht zo: goed begonnen is half gewonnen, maar veel gewonnen hebben we precies toch niet gedaan."

Noorwegen: The ScanPods on tour: dag 5

Woensdag 27 juli 2016

4 u 15: mooi klaar, helder weer

6 u 00: zonnig

7 u 30: bewolkt / deels zonnig

8 u 00: we staan op met redelijk veel bewolking

Ai ai en dat met de beklimming van de Galdhøpiggen op onze planning.

Oké... zolang het maar droog blijft...

We nemen een stevig ontbijt, maken ons een goed, wel gevuld lunchpakket klaar en trekken onze warmste trekkerskleren aan.

De wandeling start om 10 u aan de Juvasshytte (380NOK pp)

Nadat iedereen een veiligheidsgordel gekregen heeft, vertrekken we onder begeleiding van 2 ervaren gidsen.

Deel 1 van de wandeling verloopt langs een vlak pad bezaaid met stenen.

Vervolgens trekken we over een eerste sneeuwvlakte.

Even later houden we halt en leggen de gidsen de touwen klaar voor de wandeling over het gletsjergedeelte.

In 2 groepen, met zeker 30 personen per touw, trekken we langzaam over de gletsjer. Zéér spectaculair is dit niet, want het is gewoon 1 grote open vlakte bedekt met sneeuw... niks speciaal; geen gletsjerspleten, geen typisch gletsjerblauw,... Maar ondanks dat toch een leuke ervaring.

Ondertussen is het beginnen sneeuwen en wakkert de wind aan.

De tocht gaat verder over een steile rotspartij die breed begint, maar steeds smaller wordt om op een punt op de top te eindigen.

Na 3 u klimmen en ongeveer 600 meter gestegen te zijn, bereiken we de top; deze ligt op 2469 m en is hiermee de hoogste top van Noorwegen.

Net zoals op de Bessegen vorig jaar, heb ik hier op de rotswand ook weer enorm last van hoogtevrees gehad en "doodsangsten" uitgestaan.

Toppunt is dat ik dit doorgemaakt voor niets, want dat was exact wat er op de top te zien was door de dichte mist!

Dat is het zicht op 2469 m bij mooi weer

Boven op de top staat een hut waar Jozef, die zich gehaast had om als eerste van ons 4 boven te komen, plaats gehouden had zodat we rustig ons lunchpakket konden opeten. We probeerden er wat kleren te drogen, maar dat lukte niet.

Dus trokken we een uur later onze natte jassen, handschoenen en mutsen terug aan om de terugtocht aan te vatten. Deze verliep véél vlotter dan ik zelf verwacht had.

Na 6 u stappen, komen we terug aan bij de Juvasshytta waar we voor de moeilijke taak staan om alles wat nat is droog te krijgen. We installeren ons voor meer dan een uur in de Juvasshytta aan de verwarming.

Daar valt ons oog op het avondmenu... lekker én makkelijk na zo'n zware dag. 

DUS reserveren we een plaatsje in het restaurant.

Vervolgens gaan we allemaal een lekker warm doucheke nemen en maken we ons klaar voor het diner:

- tomatensoep

- lam met rozemarijn, gebakken rode biet, groenten en puree

- citroencake met crème

En dit voor de prijs van amper 330 NOK pp. daar kan een mens niet voor sukkelen!

Als afsluiter spelen Pascal, Lauren en ik een spelletje yatzee. Jozef is ondertussen allerhande elektronica gaan opladen in de Juvashytte, terwijl hij nog gratis gebruik maakt van de verwarming om zijn wandelschoenen te drogen en een gezellige babbel slaat met een stel vriendelijke Noren.

Citaat van de dag komt van Jozef: "Ik ben hier toch nog altijd zéér graag, ondanks het minder mooie weer"

Noorwegen: The ScanPods on tour: dag 6

Donderdag 28 juli 2016

We slapen vandaag iets langer, zijn immers niet gehaast. We staan op met redelijk mooie opklaringen en zijn stiekem toch wat jaloers op diegene die vandaag naar de top van de Galdhøpiggen gaan, want de kans is groot dat zij wél een mooi uitzicht zullen hebben.

Soit...

Onze uitdaging is om hier goed en wel naar beneden te rijden vandaag.

Want zoals ik eergisteren reeds aangehaald heb: "ik ben hier niet gerust in". Het is hier echt wel héél steil naar beneden! Maar pascal doet dat voortreffelijk goed. Terwijl de GoPro de hele afdaling filmt, geniet ik van het uitzicht en maak een paar mooie foto's.

Daarna zetten we onze reis verder richting Gaupne.

Onderweg passeren we Elveseter, waar we even kort halt houden.

Maar dan slaat het noodlot even toe: Elliot wil niet meer starten. Touring biedt ons na 2 u wachten hulp. 
Vaststelling: batterij is waarschijnlijk gecrasht.

De hulpdienst start hem met de startbatterij en we volgen de takelwagen naar zijn garage, waar we verder zullen geholpen worden. Hier stelt men vast dat er 1 vijsje los zit aan de batterij. Gelukkig voor ons is er niets meer aan de hand en kunnen we na 3 u onze trip verder zetten.

Door deze omstandigheden kunnen we niet meer naar Gaupne, maar rijden we voor 2 dagen in de omgekeerde volgorde dan gepland was. Dat betekent dat de Gamle Strynefjellsvegen nu als eerste aan de beurt komt. De Fylkesvei 258 is een nationale toeristenweg. Vroeger was het de enige verbinding tussen West- en Oost-Noorwegen. Het is een 27 km lange smalle gravelweg.

In het begin van deze weg hebben we nog volop zon en is er dus tijd om pootje te baden in het ijskoude water. 

Later komt er meer bewolking opzetten en krijgen we zelfs een beetje regen. Maar deze kan de pret tijdens het sneeuwballengevecht niet bederven. En bovendien leveren regen en zon ook nog prachtige regenbogen op. Genieten maar!

Na de afdaling rijden we richting Stryn, en zien we de chalet liggen waar we deze winter gelogeerd hebben. Altijd leuk om op gekende plekken terug te komen!

In Stryn besluiten we om ons halverwege de panoramaweg (= weg 163) aan de kant te zetten en er met uitzicht op de fjord te koken en te slapen.

Tijdens het avondmaal gaat het er behoorlijk heavy, leuk, dansend, muzikaal aan toe...

Een mens mag toch ne keer zot doen... ni waar?

En daarna keert de rust terug en wordt er volop genoten van het prachtige uitzicht.

Afsluiter van de dag: " Ondanks het tijdverlies door de panne, hebben we er toch nog een zéér mooie en leuke dag van gemaakt"

Noorwegen: The ScanPods on tour: dag 7

Vrijdag 29 juli 2016

Vannacht een paar keer wakker geworden van de regen met de vraag in mijn hoofd: "Hoeveel regen kan er zo op 1 nacht in Noorwegen vallen?" Wel, behoorlijk veel denk ik!
En ondertussen maar hopen dat het snel stopt, want morgenochtend staat er een fietstocht gepland.
We staan om 9 u 30 op en het is toch droog buiten. Tijdens het ontbijt genieten we van een prachtig wolkenspektakel tussen de bergen, boven de fjord.

Na de afwas maken we ons klaar om te gaan fietsten. We dalen af tot in Lote waar we een paar foto's nemen alvorens we aan de klim terug beginnen.

De afdaling was 12,5 km m.a.w. de klim ook! En de klim naar boven is serieus pittig met stukken die soms oplopen tot meer dan 10%. Maar het prachtige uitzicht dat je constant over de fjord hebt, maakt alles goed!

Terug aan de mobilhome besluiten Pascal en Jozef om nog een stukje langs de andere kant af te dalen tot bijna aan de fjord.
Ondertussen kunnen Lauren en ik ons al verfrissen.



Nadat al het fietsmateriaal weggestopt is, rijden we naar Nordfjordeid: boodschappen doen, eten, stadje bezoeken en bij Didriks een overheerlijke Swisskaffe, Iskaffe en Varm Choklad gaan drinken, uiteraard vergezeld van een overheerlijke muffin. Voor ons is dat pure nostalgie aan afgelopen winter.



Ondertussen is het al 17 u gepasseerd, tijd om ons een slaapplaats te gaan zoeken: deze wordt een camping in het dorpje Reed net aan het haventje van het Breimsvatnet.
Uitspraak van de dag:
" De panoramaweg is zó mooi dat ik hem onmiddellijk een 2de keer zou op fietsen."