Lapland 2019: dag 14

Vrijdag 19 juli

Ondanks de weinige uren slaap moeten we toch vroeg uit de veren.

We moeten namelijk 170 km afleggen tot Nikkaluokta want daar hebben we om 15u een afspraak, eentje die we absoluut NIET willen missen. Maar onderweg toch nog even halt houden in Kiruna om boodschappen te doen en te tanken. 
We komen iets na de middag aan in Nikkaluokta. Aan de receptie vragen we of er nog een plaatsje vrij is op de camping (parking) en blijkbaar hebben we geluk en krijgen we de laatste plaats. Bij deze hebben we nog een keer elektriciteit zodat we de powerbanken en de gsm’s nog eens kunnen opladen.

Na het middageten houden we nog een korte siësta en om 14u15 stijgt de spanning want het is bijna zover... We vertrekken richting helikopterbasis.

Vanuit België hadden we via de site van Kallax een vlucht geboekt van 35 minuten.

Er wordt ons nog gevraagd of we het zouden zien zitten om met een grotere helikopter te gaan vliegen en nog een ander koppel mee te nemen maar ... na wat denken en overleggen...zeggen we "nee bedankt, toch liever niet".

Hiervan willen we precies liever een privé momentje maken.

En dan iets voor 15u is de piloot er klaar voor.

Lauren en ik zijn toch wat zenuwachtig. Voor Pascal is dit niet nieuw aangezien hij ooit iets meer dan een jaar bij het SAR-team in Koksijde gewerkt heeft.

De piloot helpt ons om ons op de juiste manier vast te maken, fuelt nog even bij en maakt zich klaar voor de vlucht.

Piloot Birkeland en zijn passagiers zijn ready for take off.

Het geluid alleen al van het opstarten van de motor doet mijn hart sneller slaan...

En dan stijgen we op en vliegen in het Vistadal boven de Vistarivier.

Vanuit de lucht heb je een prachtig zicht over de hele vallei, de bossen afgewisseld met de open vlakte, de kronkelende rivier, grote en kleinere meren her en der...

We naderen stilaan de bergen, en hier neemt de piloot grotere hoogte. We vliegen op iets meer dan 2000 m hoogte en krijgen een adembenemend uitzicht over de massa’s bergen die er te zien zijn. Het is helder weer en dat maakt dat we tot in Noorwegen kunnen kijken. Maar zover ons oog kan zien, zien we alleen grillige bergen met nog behoorlijk veel sneeuw.

En dan wijst de piloot ons op de gletsjers die plots opduiken.

Magisch om deze vanuit de lucht te zien!

En dan is daar ineens de top van de Kebnekaise, met zijn 2099 m de hoogste berg van Zweden. Het is een dubbeltoppige berg waarvan de zuidelijke top het hoogste punt van het land is. De noordelijke top is het hoogste vaste gesteente in het land. 
We vliegen eerst over de zwarte top, de noordelijke, en vandaar zien we 1 pad lopen naar de witte top, de zuidelijke. 

En net daaronder ligt een groot plateau waar we veel wandelaars zien die waarschijnlijk van het uitzicht aan het genieten zijn en van het feit dat ze de top bereikt hebben. De piloot maakt daar een scherpe bocht zodat we een hele toer rond de toppen van de berg vliegen.

En hier bevinden we ons dus letterlijk maar ook figuurlijk op het hoogte- en hoogste punt van onze reis.

Aan de andere kant van de berg krijgen we nog een reuze grote gletsjer te zien.

En dan gaan we weer wat lager vliegen; we zien nu duidelijk de verschillende wandelpaden die leiden naar de top van de Kebnekaise.

Vervolgens vliegen we weer het dal in en toont de piloot ons nog verschillende watervallen die ontstaan door smeltende sneeuw.

We krijgen nu ook een heel mooi zicht op de verschillende kleuren water; het speciaal groene water is afkomstig van gletsjerwater. Het blauwere water is rivierwater of smeltwater van sneeuw.

Wat is me dat genieten!

Maar zoals steeds komt aan alle mooie liedjes veel te vlug een einde.

De piloot zet ons weer veilig aan de grond. Ook hij straalt na deze vlucht, blij dat hij alweer een gezin een super formidabele ervaring laten beleven heeft.

Nog vol adrenaline gaan we van een drankje en een ijsje genieten in de bar.

En dan is het tijd om even te relaxen in het zonnetje achter de mobilhome, wat lezen, dutje doen..en vooral nagenieten!!!!

Vanavond wordt er eens niet gekookt; we gaan rendier eten in het restaurant. En dan ga ik even wat slapen want ik wil nog eens een nachtwandeling doen.

Pascal en ik vertrekken rond 23u langs het pad dat naar het fjällstation van de Kebnekaise loopt. We wandelen 6 km tot het meer waar we een paar mooie foto’s kunnen maken van de mysterieuze mist die over het meer hangt. 
We genieten vooral van het helemaal alleen zijn, de rust en de stilte.

Omstreeks 1u40 kruipen we moe maar voldoen, na een méér dan geslaagde dag, onder ons lekker warm donsdekentje.