Zweden 2022: dag 14

 

Dinsdag 5 juli 2022

No rush, no pressure…

Om 14u30 gaan we nog eens naar ons huis. Wat we tot dan gaan doen, weten we nog niet.

We zoeken wat in infobrochures en boekjes naar interessante bezienswaardigheden die we onderweg kunnen tegen komen. Maar meer dan het  glasfabriek en museum in Målarås vinden we niet. OK, rond half 11 vertrekken we in Torne. We rijden een eindje naast het åsnen meer. Wat verderop zien we plots een grote parking, oude gebouwen en een dame in oude klederdracht. Benieuwd naar wat dit is, rijden we de parking op om een kijkje te gaan nemen.

We zijn aanbeland in Huseby. Dit is een oud dorpje, een historisch landgoed, dat begin 19^de Eeuw de machtigste en rijkste eigendom van Småland was. In 1867 kocht Joseph Stephens Huseby bruk  met de ijzerfabriek. Hij breidde het landgoed uit en maakte een groot houtfabriek, en er werd ook alsmeer aan landbouw gedaan. Na de dood van Joseph erft de ongehuwde dochter Florence het landgoed. Onder haar bewind worden er ook meubels gemaakt. In Husesby slott werd regelmatig koninklijk bezoek ontvangen. Het slott is te bezichtigen. De kamers zien er nog steeds uit als toen. Over het leven van “fröken Florence” is een boek geschreven: “Florence Stephens förlorade värld”. Uiteraard kopen we dit boek. Niets is leuker dan iets te lezen over een plaats waar je zelf geweest bent. In het boek staat bijvoorbeeld mooi beschreven waar de koning in de bibliotheek zit voor een gezellig onderonsje met Florence en haar moeder Elisabeth. Na het bezoek kan je je dan levendig voorstellen waar die mensen ooit echt gezeten hebben. Fijn.

Maar al snel gaat de klok richting 13u. Nog snel even de schrijnwerkerij binnenwippen waar een tentoonstelling staat van meubels die door bekende ontwerpers ontworpen werden en daar ooit vervaardigd werden. Voor we verder rijden richting Alstermo kopen we nog een mooie met de handgemaakte loper voor in de gang van ons huis.

Door wegenwerken moeten we omrijden, waardoor we 20 minuten te laat zullen aankomen. Volgens Emma heeft Ulrika niet veel tijd en zullen we ons moeten haasten om te meten. Toen we aankwamen, was Ulrika er zelf nog niet. We gaan zo snel als we kunnen met pen, papier en meter aan de slag. We meten de belangrijkste muren op zodat we later kunnen kiezen welke zetel, bed, kast we waar kunnen zetten. De grootste frustratie was dat er na 2 weken nog steeds niks veranderd was. Alles staat er nog! Niks is leeggemaakt!

Met een hoofd vol bedenkingen en afmetingen rijden we verder naar Fröseke. Op deze ställplaats zoeken we een mooi plekje met zicht op het meer. Terwijl Pascal naar de koers kijkt, beginnen Lauren en ik wat plannen te maken voor de kamers. Dit lijkt toch al aardig goed te lukken. Door al het opzoekwerk, afmetingen opzoeken op de site van IKEA, en tekenwerk was ik bijna de tijd uit het oog verloren. Om half 8 start ik aan het eten. Na onze maaltijd en het koffietje sluiten we de dag af met nog wat lezen in bed.