Fins Lapland: dag 1

WinterwonderLapland

Äkäslompolo: 5 februari 2017

2 u 45 en de wekker loopt af.

Amai, wat is dit vroeg!

Maar als het is om op reis te vertrekken, staan we met plezier zo vroeg op. En deze keer gaat Jozef, mijn vriendin haar zoon, nog een keer mee, zo ziet hij Scandinavië eens op z'n winters mooist.

3 u 30: Ze komen ons oppikken.

4 u: Inchecken op Zaventem.

6 u 05: Vertrek naar Kittilä.

9 u 20 ( 10 u 20 plaatselijke tijd): Landing in Fins Lapland.

Een dame staat ons op te wachten en brengt ons naar het bureau van Destination Lapland. Aangezien onze chalet nog niet klaar is, laten we hier onze bagage achter en vertrekken we voor een mooie wandeling over het meer van Äkäslompolo. 

Ondertussen leren we de omgeving al wat kennen, bewonderen we hier en daar mooie chalets en hopen we later op de middag in één ervan onze intrek te mogen nemen.

Maar in afwachting gaan we eerst nog iets drinken en wat boodschappen doen.

Om 16 u is het dan eindelijk zo ver; we worden naar Kuppeli 6 gebracht: jieha, het is één van de mooie houten blokhutten die we in de namiddag bewonderd hadden.

We zagen direct dat het goed was.

Iedereen zoekt zijn kamer op en begint meteen met uitpakken.

Daarna beginnen Jozef en ik aan het avondeten, Lauren rust even uit, en Pascal zoekt uit hoe de sauna werkt. een half uur later heeft deze laatste reeds 65°C bereikt en zitten we er al volop te genieten van deze heerlijke warmte. ZALIG !

Na de frisse douche, ondertussen is het al 19 u, slaat de honger toe en smaakt de spaghetti overheerlijk.

Als afsluiter van de dag gaan we nog even een frisse neus halen en maken we nog een wandeling over het meer.

Als we terug in de chalet zijn, wordt er nog wat gelezen terwijl ik dit verslag schrijf.

Dag 1 in Finland en ja hoor.... we voelen ons hier perfect thuis!

Fins Lapland: dag 2

Äkäslompolo: 6 februari 2017

We worden wakker rond half 9.

Echt klaar is het buiten nog niet, maar het ziet er dan ook een redelijk bewolkte dag uit. Na ons ontbijt trekken we de stapschoenen aan en gaat de wandeling over het meer, richting dorp.

Eerste stopplaats in het bureau van Snowfun Safaris waar we al onze geboekte uitstappen even gaan checken. Alles blijkt dik in orde te zijn.

Onze eerste afspraak staat reeds vandaag op de agenda: 13 u Cross Country les.

En Snowfun Safaris doet het wel in stijl: we worden thuis opgehaald en naar de plaats van bestemming gevoerd. Super toch?!

Volgende stopplaats is de supermarkt. Eten moet een mens immers elke dag doen!

Derde en laatste stopplaats is het bureau van Destination Lapland. Hier moeten we onze cross country ski's en - schoenen, alsook onze sneeuwschoenen afhalen. Deze zijn voor een hele week in onze reisprijs inbegrepen. En daar willen we zeker gebruik van maken!

Maar wat een hoop gerief is dit!!

Gepakt, gezakt en voorzien van een slee vol gerief trekken we terug naar de overkant van het meer.

Er rest ons nog een goed half uur om iets te eten en ons klaar te maken voor de langlauf- les.

Na een korte opwarming leert Saala ons op het meer de eerste beginselen van het cross country skiën: het vinden van de balans, hoe je moet vallen en weer opstaan en, niet onbelangrijk, de juiste techniek: de voet naar beneden duwen en naar achter uitduwen - gecombineerd met het afduwen met de stok met een gekruiste armcoördinatie.

We oefenen dit even op het vlakke meer, en trekken er vervolgens verder op uit. Wat verderop ligt er een eerste hellinkje. Hier leren we de verschillende manieren om uphill te gaan. Weer even verderop leren we de laatste techniek: downhill.

Voilà, we zijn er klaar voor!

Onze les zit erop. We bedanken Saala en gaan met ons 4 verder.

We zoeken de rust, de stilte op en trekken het bos in. Het gaat behoorlijk vlot; na 2,3 km langs mooi geprepareerde skitracks komen we aan bij Navettagalleria.

Een fantastisch mooie bar, in the middle of nowhere, waar we genieten van een lekker warme chocomelk/thee. We spelen er een spelletje presidenten en vatten vervolgens de terugtocht aan.

Rond half 5 komen we aan in onze blokhut en zet de duisternis al in. Pascal en ik bekijken al even de kaart voor onze wandeling van morgen, terwijl de kids hun "sociale media verplichtingen" even volbrengen. Nadien gaan zij nog even naar de winkel om wat chips en een kaartspel te kopen.

Pascal en ik genieten van een sauna.

Na de sauna begin ik aan ons avondmaal: kip met wokgroenten.

Jozef heeft ondertussen de opdracht gekregen om het wat gezellig te maken en het haardvuur aan te steken.

Lekker eten, een glaasje wijn, een gezellig vuurtje en een spel kaarten ... meer heeft een mens niet nodig om hier "perfect gelukkig" te zijn.

Slaapwel!

Fins Lapland: dag 3

Äkäslompolo: 7 februari 2017

8 u 30: uit de veren.

Volgens de weersvoorspelling op onze GSM moeten we vandaag de zon te zien krijgen.

Maar aangezien ze morgen én donderdag het meeste zon voorspellen, stellen we het skiën nog een dagje uit.

Vandaag trekken we onze sneeuwschoenen aan!

De tocht heeft als einddoel Kukas.

Het pad leidt ons door het bos naar Navettagalleria.

Daar trekken we verder bergopwaarts door het bos, waar de bomen steeds dikker en mooier bedekt zijn met de sneeuw.

Hoe hoger we klimmen, hoe kaler het landschap wordt en hoe mooier de besneeuwde/bevroren bomen worden, maar vooral hoe kouder het wordt!

Boven op de top, Kukastunturi, staat er een serieus fel, ijskoud windje. Niettegenstaande dat, weet ik niet waar eerst kijken; dit magisch witte landschap met snowy sculpture trees betovert mij!

Dit is "Perfectly Pure".

De bedoeling was om hier al genietend van het uitzicht ons lunchpakket op te eten, maar zonder beschutting is het hiervoor véél te koud.

Jozef en Pascal gaan even verderop bij 2 dicht bij elkaar gegroeide bomen een kijkje nemen of we daar niet achter de wind kunnen zitten.

We hebben de keuze: gewoon achter de boom zitten, of er gewoon onder kruipen en dus onder het sneeuwtapijt gaan zitten. Dit laatste lijkt ons wel leuk. Iedereen kruipt door een klein gaatje naar binnen en gaat op zijn sneeuwschoenen zitten.

Al bij al zitten we redelijk comfortabel. Toch haasten we ons met eten, want we voelen meteen dat we te snel afkoelen.

Snel terug bewegen is de boodschap. We keren langs dezelfde weg terug, maar ondertussen is de zon door het wolkendek gebroken, en dat geeft mooie lucht/licht schakeringen.

Op 2,5 km van huis houden we nog even halt in Navettagalleria waar een warme chocomelk ons heerlijk smaakt.

Tijdens de verdere afdaling naar Äkäslompolo genieten we enerzijds van het uitzicht over Ylläfjell en anderzijds van een mooie zonsondergang.

Na 6 u en 12,8 km wandelen komen we aan bij Kuppeli 6 en beslist Pascal om toch nog even de cross country ski's aan te trekken en een rondje rond het meer te maken. Jozef vergezelt hem. Lauren en ik genieten van de sauna.

Ondertussen hebben we besloten dat er vanavond niet gekookt wordt. We doen nog maar eens onze stapschoenen aan om de oversteek van het meer te maken en in het dorp pizza te gaan eten. Pascal en ik eten een Ylläs special, dat gemaakt wordt met berenvlees, rendiervlees, tomaat en ui. Of er veel vlees op lag, valt te betwijfelen, maar het was in elk geval lekker. En op deze manier hebben we alle lokale Scandinavische vleessoorten eens gegeten.

Voor we terugkeren doen we snel nog wat boodschappen voor ons ontbijt ; toch handig als de supermarkt elke dag tot 21 u open is!

Op onze terugweg over het meer, staan we voor de 3de avond op rij verwonderd te kijken naar de roze - oranje schijn aan de hemel. Het is dan wel geen groen noorderlicht, want daarvoor is het te bewolkt, maar het is in ieder geval ook mooi!

Thuis kijken we nog wat TV en even later kruipt iedereen, moe maar voldaan, in bed.

Fins Lapland: dag 4

Äkäslompolo: 8 februari 2017

Vandaag zijn we iets vroeger uit de veren: 8 u.

Om 9 u 20 vertrekt de skibus aan Äkäshotelli, ongeveer 10 minuten stappen van bij ons.

Maar ons ski-klaar maken, neemt enige tijd in beslag.

Het is buiten -18°C en dus zijn meerdere laagjes wel een must; 3 laagjes voor het onderlichaam, 4 voor het bovenlichaam.

In Ylläs gaan we naar de skishop.

We huren hier ons skimateriaal, kopen een skipas en weg zijn wij.

De opkomende zon zorgt voor een prachtig zicht op Äkäslompolo, Kesänkijärvi, Ylläsjärvi en .... zover daarbuiten.

De winterpracht der natuur is hier onbeschrijflijk mooi!

De vergezichten over bossen, bevroren meren, besneeuwde bergtoppen, brengt mij tot rust, maakt me sprakeloos.

Maar ondertussen wordt er uiteraard wel geskied.

Prachtig mooi geprepareerde pistes, bijna helemaal voor ons alleen. Wat kan een mens nog meer wensen...

What a beautiful day !!

En dan is het nog maar half 4 als we onze skispullen in een locker plaatsen en de skibus terug nemen.

Activiteit nr 2 start om 16 u 50. We worden opgehaald om aan een sneeuwscootersafari met Ice Swimming te beginnen.

Begeleidster van dienst is Emilie; zij voorziet ons bij Snowfun Safaris van een hele extra garderobekast om toch maar geen kou te lijden op de scooter.

Iedereen krijgt: een extra broek (dat wordt dan nr 4 naast 2 thermische onderbroeken en een skibroek), een extra dikke jas (= bovenlaag nr 5 bovenop een thermisch hemdje, skipulletje, windstoper en een skijas), een warme bivakmuts met neusbeschermer, een helm met screen en extra dikke handschoenen.                                                                                                     Gekleed gelijk marsmannetjes vertrekken we richting Luosujärvi. Daar het al rond half 6 is, is het buiten al behoorlijk donker. Met de snowmobile door de donkere bossen, terwijl de besneeuwde bomen verlicht worden door onze scooters, heeft écht iets magisch!

En even vlot en gezwind zoals Lauren vandaag van de skipistes gleed, volgt ze nu Emilie met de scooter richting de wildernissauna.

Na 15 km komen we daar aan.

Eerst mogen we even opwarmen in een gezellig Fins cafeetje, waar een lieve dame ons trakteert op warme chocomelk met een heerlijk stukje zelfgemaakte cake.

En dan is het eindelijk tijd voor dé échte Finse sauna; hij werd voor ons reeds opgewarmd tot 70°C.

Het duurde dus niet zo lang of de eerste zweetdruppels parelden van ons lichaam.

Ongeveer een kwartiertje later was het dan tijd voor onze eerste kennismaking met het ijskoude water.

het gat in het meer, net achter de steiger

Meer dan een gat in het bevroren meer heb je hier niet voor nodig.

Langzaam het trapje af, tot je billen in het water (2°C) en dan 1-2-3 even kort tot je schouders onder het wateroppervlak .....

ZAAAAAAAAALIG GEVOEL

Wanneer je uit het water komt, komt elk haartje op je lichaam overeind en voel je het bloed door je aderen stromen.

Een ervaring van formaat!!!!

Vooral met een mooie sterrenhemel, de grote beer en volle maan als extra gezelschap.

Dit heerlijk Fins ritueel herhalen we nog 2 keer.

Slechts 1 ding ontbreekt hier: het noorderlicht.

Maar ja ... je kan niet alle geluk op 1 avond beleven!

Na de overheerlijke sauna genieten we van een lekker warme tas bessensap en nadien krijgen we nog een kleine snack aangeboden: quiche met rendier en een gebakje als dessert.

Rond half 9 is het dan weer tijd om ons megadik in te pakken en de terugtocht aan te vatten.

Uiteindelijk is het 21 u 45 als we terug in de cabin zijn.

Het was een lange dag maar een o-zo-wondermooie dag.

Ik besef maar al te goed:

"We are lucky ones!!"

Fins Lapland: dag 5

Äkäslompolo: 9 februari 2017

Opnieuw staan we vroeg op.

Het was een ijskoude nacht en dat laat zich ook binnen voelen.

Na het ontbijt neem ik een lekker warme douche om opgewarmd te geraken en me daarna van mijn verschillende laagjes te voorzien.

Dat is nodig ook, want de thermometer buiten wijst -23°C aan!

Om 10 u 10 nemen we de skibus; om 10 u 45 komen we boven aan de eerste lift en daar verschijnt de zon boven de bergtop.

De hele dag is ze van de partij, maar wel raar is dat ze hier in het hoge noorden, in deze tijd van het jaar, nog niet heel hoog boven de horizon komt.

Om ongeveer 14 u zien we de maan al komen piepen.

                                                                                                                                                                 

En om 16 u 13 staan we boven op Ylläsfjell te genieten van een fantastisch mooie zonsondergang. We draaien 360° rond en blijven overal de horizon zien met aan de ene kant een mooie oranje gloed van de zon die net onder is en aan de andere kant een paars-roze schijn met de volle maan erbij.

Na het aanschouwen van dit fenomenaal natuurspektakel zetten we de laatste afdaling in op de reeds verlichte pistes.

Skiën in Ylläs zit erop; we leveren ons materiaal in en gaan aan het haardvuur in de pub nog een lekkere glühwein drinken alvorens we de bus terug nemen naar Äkäslompolo.

In de K Market doen we nog wat boodschappen voor het avondeten en dan steken we het meer over naar ons huisje.

Sauna opwarmen, haardvuur aansteken, lezen, verslag schrijven .... rustig nagenieten van alweer een mooie, geslaagde dag dus!

Fins Lapland: dag 6

Äkäslompolo: 10 februari 2017

Slecht geslapen vannacht, wakker, draaien, keren, zenuwen....
Vroeg uit de veren dus (7 u 30) want straks (8 u 00 ) komt Lauren te weten of ze geslaagd is voor haar 1ste semester aan het unief. Mega spannend! We zitten alle 3 gespannen aan tafel, krijgen amper een hap door de keel, zij zoekt, maar vindt de pagina niet, zoekt verder... en dan uiteindelijk staat het daar, zwart op wit: Proficiat, je bent voor alle vakken geslaagd!
OEF! Wat een opluchting... Tranen van geluk!
En dan opschieten geblazen want om 8 u 50 komen ze ons reeds oppikken voor de huskytocht. Dit wordt super hard genieten, zeker na dit goede nieuws!

We duffelen ons opnieuw warm in, voorzien onszelf weer van 4 warme laagjes, want hondensleeën is niet bepaald de meest actieve sport.

Aangekomen op de huskyfarm hoorden we de honden al ongeduldig blaffen.

Maar eerst krijgen we een woordje uitleg over het besturen van de slee. Aangezien wij dit voor de 3de keer doen, leren we niks nieuws meer.

De honden zijn reeds opgetuigd, de sleeën staan al klaar.

We krijgen onze slee toegewezen en Lauren en Pascal installeren zich als eerste in de slee, met andere woorden Jozef en ik besturen elk onze slee gedurende het eerste stuk van de tocht.

Deze verloopt grotendeels door bosgebied en soms over een klein bevroren meer.

Onze hondjes zijn zodanig snel dat ik ze bijna constant moet afremmen, wat voor mij niet zo leuk en vooral vermoeiend is.

Lauren zit "warm", alhoewel dit zeer relatief is, onder een dekentje te genieten van het landschap.

Halverwege de tocht draaien we de rollen om en kruip ik onder de wol.

Echt warm vind ik het niet, maar toch kan ik met volle teugen genieten van het prachtige uitzicht en het werk van de honden.

Na de tocht is er voldoende tijd om de lieve, hardwerkende husky's wat te strelen en met hen op de foto te gaan. 

Nadien worden we opgewacht in een gezellig ingerichte blokhut waar het haardvuur de koude handen en voeten opnieuw opwarmt.

We krijgen ook lekkere cake, zelf te grillen worstjes, koffie en overheerlijk warm bessensap aangeboden.

Ondertussen vertelt de eigenaar over zijn huskyfarm, hoe hij dagelijks 150 honden verzorgt en traint.

Een hele klus lijkt mij!

Even later brengt de bus ons terug naar ons huisje waar we even relaxen en wachten op Pascal met de boodschappen.

Na het middagmaal trekken we nog eens onze sneeuwschoenen aan en beklimmen we de berg Kuer.

Het is een kort, maar stevig klimmetje. Eens boven bereik je het absolute "hoogte-punt" van de wandeling: je staat letterlijk op het hoogste punt, 360° horizonzicht, complete stilte, gewoon MAGISCH!!

zicht op het meer van Äkäslompolo

Weer zo'n plek waar een mens zich fantastisch blij, gelukkig voelt...
Pascal en ik voelen een vreugdedansje opkomen, wat met sneeuwschoenen niet zo evident is, maar zie, onderstaand filmpje bewijst dat het kan. Misschien is hier wel een nieuwe sport ontstaan? Snowshoedancing!

Tijdens de afdaling doen we wat aan freestyle snowshoewalking, en zoeken we elk onze eigen weg in de diepsneeuw naar beneden.

Alweer een fantastische dag!

De avondvullende activiteiten zijn ondertussen al gekend: sauna, koken, eten, nabeschouwing bij een glaasje wijn, chillen en .... slapen. 



Fins Lapland: dag 7

Äkäslompolo: 11 februari 2017

Uitslapen!!!!

Wakker worden onder een blauwe hemel. Het belooft een mooie zonnige dag te worden.

We hebben geen afspraken meer in onze agenda staan.

We ontbijten en maken ons klaar voor de oversteek van het meer, richting sportwinkel. Hier huren Pascal, Jozef en ik ons een fatbike.

Ik had op de kaart een schoon ritje uitgestippeld, maar eens het op de besneeuwde paadjes licht bergop gaat, sta ik als geparkeerd stil met mijn fiets. Het loopt voor geen meter, ik hijg, puf, zweet me te pletter en ga amper vooruit.

Dus merk ik meteen dat mijn toertje wat te lang of te hoog gegrepen zal zijn.

Onderweg komen we Lauren tegen die te voet onderweg is naar Kesänkijärvi.

Daar houdt ze halt om in Kesänginkeldas iets te drinken.

Wij besluiten, ergens aan een op zaterdag gesloten café, om onze fatbikes te keren en langs dezelfde weg terug te rijden, in de hoop Lauren nog te treffen in Kesänginkeldas.

Maar de vogel was al gaan vliegen.

Niettegenstaande zetten wij ons toch even neer voor een warm bessensapje.

En daarna gaat de fatride back to Äkäslompolo.

Na iets minder dan 3 u komen we terug aan bij de sportwinkel.

Een superleuke rit, toffe ervaring, maar ik geef toe dat ik het fysiek toch wat onderschat had.

Wij doen nog een laatste keer boodschappen en lopen bij het buitenkomen van de supermarkt opnieuw Lauren tegen het lijf.

Zij is blijkbaar wat verdwaald geweest in het bos, waardoor haar wandeling wat langer geduurd heeft dan verwacht.

Opnieuw herenigd steken we het meer weer over naar onze Kuppeli 6.

Als middagmaal staan er Zweedse hotdogs met gurka, senap en ketchup op het menu.

Na dit stevig middagmaal staan we er weer even sterk op en zijn we klaar voor onze laatste krachtinspanning van deze reis: een langlauftochtje naar Kesänkijärvi.

Inderdaad naar hetzelfde meer als deze morgen, alleen langs een totaal ander pad.

Ik sta versteld hoe vlot het loopt (of beter: glijdt) vandaag; de lessen van Saala werpen hun vruchten af.

Na 4,5 km komen we aan bij het cafeetje van deze morgen, maar helaas heeft dit om 15 u reeds zijn deuren gesloten. Dan maar wat lekker fris water uit onze thermos drinken, alvorens we de terugtocht aanvatten.

De laatste loodjes wagen nu toch wel zwaar door hoor! Maar opgeven staat niet in mijn woordenboek!

Moe maar voldaan trek ik bij aankomst op de weg, de latten uit en wandel de laatste paar honderd meter terug naar huis.

En ja, ik ben toch wel wat fier op mezelf over mijn prestaties van vandaag!

Ik heb het toch maar weer gedaan!

En terwijl Pascal, Jozef en Lauren de sneeuwschoenen en cross country gerief terug naar het bureau van Destination Lapland brengen, begin ik aan mijn rendierstoofpotje!

Na een 2-tal uur pruttelen wordt dit met veel enthousiasme opgegeten, ons laatste maaltijd op Finse bodem.

De avond wordt verder gevuld met valiezen inpakken, douchen, opruimen en nog wat kaarten.