Äkäslompolo: 10 februari 2017
Slecht geslapen vannacht, wakker, draaien, keren, zenuwen....
Vroeg uit de veren dus (7 u 30) want straks (8 u 00 ) komt Lauren te weten of ze geslaagd is voor haar 1ste semester aan het unief. Mega spannend! We zitten alle 3 gespannen aan tafel, krijgen amper een hap door de keel, zij zoekt, maar vindt de pagina niet, zoekt verder... en dan uiteindelijk staat het daar, zwart op wit: Proficiat, je bent voor alle vakken geslaagd!
OEF! Wat een opluchting... Tranen van geluk!
En dan opschieten geblazen want om 8 u 50 komen ze ons reeds oppikken voor de huskytocht. Dit wordt super hard genieten, zeker na dit goede nieuws!
Vroeg uit de veren dus (7 u 30) want straks (8 u 00 ) komt Lauren te weten of ze geslaagd is voor haar 1ste semester aan het unief. Mega spannend! We zitten alle 3 gespannen aan tafel, krijgen amper een hap door de keel, zij zoekt, maar vindt de pagina niet, zoekt verder... en dan uiteindelijk staat het daar, zwart op wit: Proficiat, je bent voor alle vakken geslaagd!
OEF! Wat een opluchting... Tranen van geluk!
En dan opschieten geblazen want om 8 u 50 komen ze ons reeds oppikken voor de huskytocht. Dit wordt super hard genieten, zeker na dit goede nieuws!
We duffelen ons opnieuw warm in, voorzien onszelf weer van 4 warme laagjes, want hondensleeën is niet bepaald de meest actieve sport.
Aangekomen op de huskyfarm hoorden we de honden al ongeduldig blaffen.
Maar eerst krijgen we een woordje uitleg over het besturen van de slee. Aangezien wij dit voor de 3de keer doen, leren we niks nieuws meer.
De honden zijn reeds opgetuigd, de sleeën staan al klaar.
We krijgen onze slee toegewezen en Lauren en Pascal installeren zich als eerste in de slee, met andere woorden Jozef en ik besturen elk onze slee gedurende het eerste stuk van de tocht.
Deze verloopt grotendeels door bosgebied en soms over een klein bevroren meer.
Onze hondjes zijn zodanig snel dat ik ze bijna constant moet afremmen, wat voor mij niet zo leuk en vooral vermoeiend is.
Lauren zit "warm", alhoewel dit zeer relatief is, onder een dekentje te genieten van het landschap.
Halverwege de tocht draaien we de rollen om en kruip ik onder de wol.
Echt warm vind ik het niet, maar toch kan ik met volle teugen genieten van het prachtige uitzicht en het werk van de honden.
Na de tocht is er voldoende tijd om de lieve, hardwerkende husky's wat te strelen en met hen op de foto te gaan.
Nadien worden we opgewacht in een gezellig ingerichte blokhut waar het haardvuur de koude handen en voeten opnieuw opwarmt.
We krijgen ook lekkere cake, zelf te grillen worstjes, koffie en overheerlijk warm bessensap aangeboden.
Ondertussen vertelt de eigenaar over zijn huskyfarm, hoe hij dagelijks 150 honden verzorgt en traint.
Een hele klus lijkt mij!
Even later brengt de bus ons terug naar ons huisje waar we even relaxen en wachten op Pascal met de boodschappen.
Na het middagmaal trekken we nog eens onze sneeuwschoenen aan en beklimmen we de berg Kuer.
Het is een kort, maar stevig klimmetje. Eens boven bereik je het absolute "hoogte-punt" van de wandeling: je staat letterlijk op het hoogste punt, 360° horizonzicht, complete stilte, gewoon MAGISCH!!
 |
| zicht op het meer van Äkäslompolo |
Weer zo'n plek waar een mens zich fantastisch blij, gelukkig voelt...
Pascal en ik voelen een vreugdedansje opkomen, wat met sneeuwschoenen niet zo evident is, maar zie, onderstaand filmpje bewijst dat het kan. Misschien is hier wel een nieuwe sport ontstaan? Snowshoedancing!
De avondvullende activiteiten zijn ondertussen al gekend: sauna, koken, eten, nabeschouwing bij een glaasje wijn, chillen en .... slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten