Ierland: Dag 9

Zondag 15 juli 2018

We staan reeds om 7 u op omdat we een hele weg af te leggen hebben en geen zin hebben om hiermee een hele dag te verspillen.

Uiteindelijk, na 172 km, waarvan 40 km verkeerd gereden, is het toch al 12 u als we parkeren in het dorpje Colofin van waaruit we The Burren willen verkennen.

The Burren, vertaald “stenig oord” is een mooie verwoording voor dit bizarre maanlandschap met zijn langgerekte verkarste heuvelketens.

“Geen boom waaraan je een man kunt ophangen, geen poel waarin je hem kan verdrinken en geen aarde waarin je hem kunt begraven”zei in 1651 Ludlow, één van Cromwell’s generaals.

De Burren is ook heilige grond voor planten uit het noordpoolgebied, de Alpen en het Middellandse Zeegebied. 
vb 25 orchideeënsoorten, varens, magentageranium, roomwit zilverkruid, ….

Wij nemen om 14 u de shuttlebus die ons in 10 minuten aan de start van de wandeling afzet.

Helaas begint het juist te regenen.

En het stopt, herbegint, en stopt ... tot het uiteindelijk onophoudelijk hard blijft regenen. De schoonheid der natuur gaat hierdoor voor een deel aan ons voorbij.

Toch proberen we hier en daar van onder onze kap even te genieten van het bijzonder speciale landschap.

En aangezien we op de top toch al helemaal nat zijn, besluiten we om zelfs de langste wandeling te doen van 7,5 km.

Na 2 u 10 zijn we terug aan de parking, soaking wet: nat tot op het bot!

Toch hebben we geen spijt!

Maar wat een miserie achteraf: krijg maar eens al die kleren én stapschoenen droog in een camper!

Zorgen voor later ….

De volledige Burren zijn als het ware ondertunneld door kilometers lange grotten- en gangenstelsels die met elkaar verbonden zijn.

Wij rijden zo’n 20 km verder en bezoeken er de Aillwee Cave. Deze grot werd in 1940 ontdekt door een herder.

We krijgen hier een rondleiding van ongeveer 35 minuten (12€ pp) die ons door spelonken en over spleten voert, onder wonderlijke rotsformaties door en  langs stalachtieten leidt die als ijspegeltjes naast een grote waterval hangen, die door de reeds lange aanhoudende droogte nu ook droog staat. (Normaal word je helemaal nat als je langs de waterval passeert.)

Na dit grottenbezoek is het al 18 u 30! Tijd om naar een camping in Doolin te rijden. We zoeken ons een plaatsje met Oceaanzicht op Nagle’s Seaside Camping.

We boeken direct voor 2 nachten (68€ camper – 3 personen incl. alle voorzieningen!)

Er is zelfs een laundry-room waar ik voor 4€ al onze natte kledij droog! Probleem opgelost!

Na het avondeten maken Pascal en ik nog een late avondwandeling naar de seaside waar de golven tegen rotsen beuken. 

En plots krijgen we er nog een extraatje bovenop: Dustie – net als Fungie een eenzame dolfijn – zwemt hier rond in de buurt van de veerboten en hij geeft zelfs een mini show voor ons: zwemt op zijn zij langs de meertouwen, speelt met de touwen,…

Zalig !!!! Jammer voor mijn fototoestel dat het net iets te donker is om het te kunnen vastleggen op de gevoelige plaat.

Maar misschien zwemt hij morgen mee naast de ferry als we de Aran eilanden gaan bezoeken.