Elliot in Scandinavië: dag 1

Woensdag 5 augustus 2015

Vandaag vertrekken we weer richting noorden.

We gaan nog maar eens een stukje Zweden en Noorwegen verkennen.

Ik hoor jullie al denken: “Weer terug naar daar? Jullie hebben dat daar toch allemaal al gezien?”

Niet waar hoor!

En het doel dit jaar is er een sportieve vakantie in Scandinavië van te maken, en dit te combineren met een vleugje cultuur, een likje top gastronomie en veel rustgevend natuurschoon.

En dan blijkt dat er nog vele leuke, mooie plekjes zijn die daar onbekend zijn voor ons!
En bovendien is Scandinavië onze 2^de thuis geworden…

Maar wat deze reis ook een beetje speciaal maakt, is dat het de eerste keer is dat we met onze eigen mobilhome, die we Elliot gedoopt hebben, naar Scandinavië trekken, vandaar de naam van deze reis:

Elliot in Scandinavië

Vandaag rijden we tot in Heiligenhafen, in de buurt van Puttgarden, waar we op een camperplaats naast het strand staan.

We koken, eten en maken ter ontspanning een mooie avondwandeling op het strand en genieten van de zonsondergang.

Elliot in Scandinavië: dag 2

Donderdag 6 augustus 2015

Ik lig al vroeg wakker en zie dat er een stralend zonnetje aan de hemel staat.

Ik krijg zin om naar buiten te gaan en een stevige wandeling te maken.

Even later ben ik dan ook op stap met mijn X-CO’s en loopt Pascal een rondje rondom Heiligenhafen.

Wat kan sporten vroeg in de ochtend toch deugd doen!

Een stevig ontbijt kan er nu wel in.

En daarna zetten we onze trip verder.

In Puttgarden kopen we zoals gewoonlijk een combi-ticket voor de overzetboten. De prijs van het ticket bedraagt 203€ en is maar liefst 75€ duurder dan 2 jaar geleden!

De eerste boot breng ons naar Rødby in Denemarken.

Onderweg krijgen we uitleg over de volledig nieuwe hybride boten die men nu gebruikt.

Vanuit Rødby is het ongeveer 160 km tot Helsingør, waar we de 2^de boot nemen die ons naar Helsingborg in Zweden brengt.

En dan is het rijden om zo snel mogelijk bij onze vrienden Lilly en Rune te zijn.

We kijken er allemaal héél erg naar uit om elkaar weer te zien.

De ontvangst is zéér hartelijk! En het is vooral heel leuk dat dochter Anna met het hele gezin ook van de partij is!

Het wordt een super gezellige avond met lekker eten en drinken; er wordt veel bijgepraat en dus ook een beetje Zweeds geoefend.

Lauren speelt met Meja (8j) en gaat met Ella (16j) naar haar paard kijken. Even later komt ze te paard even dag zeggen bij ons! Wat een wonder: Lauren rijdt paard! En ze vindt het nog leuk ook!!

Rond middernacht zoekt iedereen uiteindelijk zijn bed op, om te genieten van een rustige nacht.

Elliot in Scandinavië: dag 3

Vrijdag 7 augustus 2015

We ontwaken met een straaltje zon dat binnen schijnt.

Tijd om mijn “ochtendfoto van de dag” te gaan maken.

Lilly heeft me al snel gezien en komt onmiddellijk "god morgon" zeggen en een babbeltje doen.

Na het ontbijt kuisen we onze voorruit, die beplakt hangt met een hoop insecten die we op de snelweg gevangen hebben, en dan is het helaas al weer tijd om afscheid te nemen.

We nemen een laatste “groepsfoto” en zetten onze reis verder.

Ons doel vandaag is Munkfors, waar Pascal een fietstocht uitgestippeld heeft.

Jaja, de koersfietsen zijn ook mee dit jaar!

We fietsen langs de Klarälvbana tot in Forshaga.

Dit is een oude spoorlijn die men omgetoverd heeft tot fietspad. Onderweg kom je leuke picknickplaatsen tegen, voorzien van een Zweeds toilet, wat onmiddellijk een groot verschil vormt met fietsen bij ons langs vb het scheldepad!

Aangezien terugkeren langs dezelfde weg wat saai zou zijn, heeft Pascal via Google Maps een alternatieve weg uitgestippeld die ons, na wat op en neer rijden, terug in Munkfors brengt.

Onze eerste 85 km met de fiets zitten erop en dan is het ondertussen half 7 geworden, tijd om een slaapplaats te zoeken.

Deze vinden we in Ekshärad bij de Belgen Patrick en Peggy op camping Djupdalen.

De camping is gelegen aan de rivier Klarälv. Het is een mooi ingerichte camping, voorzien van alle comfort. Voor slechts 200 SEK kunnen we hier in alle rust de nacht doorbrengen en zijn we voorzien van elektriciteit. 1 klein nadeel: de muggen logeren hier ook massaal… en dat zijn helaas niet onze beste vrienden!

We zoeken ons een mooi plekje op het terrein en kunnen van start gaan.

Tijdens het aperitief wordt al aan het eten gewerkt. Vélochef Henrik Orre zorgde voor de inspiratie en er komt gebakken zalm met bloemkool, sugarsnasp en een zacht gekookt eitje op het bord.

Nadien zorgen een lekker tasje koffie met semouletaart uit België en een spelletje Uno voor een geslaagde afsluiter van een mooie dag.

Elliot in Scandinavië: dag 4

Zaterdag 8 augustus

We ontwaken met flink wat zonnestralen die langs allerlei kiertjes binnen schijnen.

Vandaag gaan we het rustig aan doen.

Na het ontbijt en het uittesten van de sanitaire voorzieningen op de camping dalen we nog even af tot aan de Klarälv.

Daarna zetten we onze tocht verder richting Dalhalla, waar we naar de opera Turandot gaan kijken. Deze operatickets hadden we al in januari gekocht…

Tegen de middag houden we halt in Mora, een stadje dat we reeds eerder bezochten.

Hier genieten we van een heerlijk uitgebreid lunchbuffet, met zicht op het meer.

Vervolgens rijden we verder naar Nüsnäs, waar de Dalahäst gemaakt wordt.

We hadden er graag een groter modelleke gekocht dan hetgeen we reeds thuis staan hebben, maar we hebben pech! Een paardje van 50 cm groot wordt enkel en alleen op bestelling gemaakt L

Dus moeten we verder zonder!

We rijden dan maar door naar Dalhalla. Het is rond half 6 als we daar aankomen en mogen ons reeds op de parking zetten.

Daar de operavoorstelling maar om 21 u begint, is er nog veel tijd!

Pascal en Lauren trekken hun loopkleren aan en ik neem mijn X-CO’s ter hand voor een stevige wandeling van één uur.

Daarna verfrissen we ons en terwijl de parking begint vol te lopen, zetten wij ons nog even op ons gemak om een boterhammetje te eten.

Tegen 20 u dalen we dan, voorzien van regen capuchons en fleecen dekentjes, de steengroeve af, waar het prachtige openluchttheater weer op ons wacht.

De capuchons hebben we gelukkig niet nodig gehad, de dekentjes daarentegen wel!

De voorstelling was ronduit prachtig. En hiervoor is niet alleen de topcast verantwoordelijk, maar evenzeer het adembenemende decor waar de regisseur gretig gebruikt van maakt door middel van projecties op de wanden van de steengroeve.

En hoe donkerder het wordt, hoe spectaculairder het lichtspektakel van de voorstelling wordt!

Rond middernacht is de voorstelling gedaan en keren we terug naar de mobilhome.

Overnachten mogen we hier gratis doen, op voorwaarde dat we de volgende ochtend ten laatste om 10 u weer weg zijn.

Naar deze dag hebben we lang uitgekeken, een openlucht opera maak je immers niet zo vaak mee, en jawel, het was meer dan de moeite waard!

Elliot in Scandinavië: dag 5

Zondag 9 augustus

Het is nog zeer rustig op de parking in Dalhalla als we om 8u opstaan.

Na ons ontbijt gaan we onze mobilhome Elliot personaliseren.

We kochten gisteren een aantal elandjes, en die moeten nu hun plekje krijgen op de achterwand van de mobilhome.

We hebben immers altijd al gezegd: “als we ooit een eigen mobilhome hebben, kleven we er elandjes op!”

En voilà, vandaag is het dan eindelijk zover!

Na dit magische moment rijden we een klein stukje terug richting Mora.

Hier pakken we de fietsen uit, en trekken er op uit voor een tochtje van een 40 tal km doorheen een typisch Zweeds boslandschap met hier en daar een mooi afgelegen dorpje.

Na onze middaglunch maken we nog een 4 km lange wandeling in het Koppången natuurreservaat.

En daarna rijden we verder op zoek naar een geschikte slaapplaats.

Deze vinden we langs de E 45 in Hytterhogdal aan een meer.

Voor slechts 50 SEK mogen we hier 24 u staan en gebruik maken van alle sanitaire voorzieningen.

Een hele avond lang genieten we van de steeds opnieuw wisselende weerspiegelingen in het meer. Een zalig rustgevend gevoel is dat!

Dit is één van de dingen waarom wij zoveel van zweden houden!

Elliot in Scandinavië: dag 6

Maandag 10 augustus

Ontwaken met als uitzicht een prachtig meer… Wat wil een mens nog meer?

Na het ontbijt vertrekken we richting Edsåsdalen. Hier verbleven we al 2 maal  in de winter in de backstuga.

Spannend om de omgeving terug te zien als zomerlandschap. Onderweg, in Svenstavik, doen we eerst service op een nieuwe, mooi aangelegde voorzieningsplaats (= gratis). Aangekomen in Edsåsdalen, parkeren we ons op de parking waar “Här slutar alman väg” geschreven staat.

Om te fietsen is het weer misschien net niet goed genoeg, of is het al net iets te laat in de namiddag. Dus trekken we onze bergbotinnen aan en trekken er op uit voor een mooie wandeling. We doen hetzelfde dan we op onze 2-daagse afgelopen winter gedaan hebben. Wandelpad 221 leidt ons doorheen een open vlakte naar het Lilla Offsjön tot aan de Lyckans Läger, onze afgelegen hutjes met sauna aan het meer.

Deugddoende, zalige herinneringen aan naakt afkoelen op het bevroren en besneeuwde meer kwamen weer boven en brachten Pascal op gedachten… als we nu eens… jawel… alle kleren uittrekken en een frisse duik in het meer nemen… En zo geschiedde: Pascal en Lauren namen een zeer frisse duik. Ik bleef op het ponton achter als fotograaf!

Nadien zetten we onze wandeling verder en beklimmen we net als vorige winter de Lillvalen, de hoogste berg van Edsåsdalen: 850 m hoog. 

Van hieruit hebben we een prachtig uitzicht over het Lilla Offsjön alsook over het Åre gebergte met al zijn skipistes.

Terug bij Elliot, na een fikse wandeling van 12 km, genieten we buiten in het zonnetje van een welverdiende aperitief.

’s Avonds wandelen we nog tot aan het Hensjön om er van een mooie zonsondergang te genieten.

Elliot in Scandinavië: dag 7

Dinsdag 11 augustus

Oeps! 9 u als we wakker worden.

Uitslapen heeft iedereen deugd gedaan!

Voor vandaag was een mooie, lange fietstocht gepland. Wat vertelt het weer ons? Bewolkt met hier en daar een streepje blauwe lucht.  Dus maken we ons klaar, voorzien ons van voldoende eten en drinken en zijn we weg. We zijn slechts 5 km ver als de eerste regendruppels er al zijn. Dju toch… we fietsen nog een eindje verder en bespreken wat we gaan doen terwijl we de wolken  bestuderen. Besluit: het ziet er niet zo best uit, dus we keren terug.

Oke, dan maar overschakelen op plan B.

We gaan eerst de breedste waterval van Zweden bezoeken: Tännforsen.

2 jaar geleden bezochten we deze al in de winter. Toen was ze voor 90% bevroren en was er een ijshotel gebouwd. Nu stort er zich een massa water naar beneden. Mooi om het verschil tussen winter en zomer te zien.

’s Middags blijven we hier in het restaurant warm buffet eten voor slechts 139 Kr/pp (inlandsälvlax en gegrild spek).

In de namiddag houden we halt in Åre. 

We nemen de kabelbaan naar Åre toppet, waar er afgelopen winter gigantisch veel wind was en alles ondergesneeuwd en bevroren was. Nu was er ook veel wind, hier en daar nog een klein plekje sneeuw, maar nu kon je duidelijk alle schuilhutjes, borden en het stormköket zien.

  

Mooi, adembenemend, zalig om weer op Åre toppet te staan!

Eens terug beneden gaan we shoppen in het centrum van Åre en nog wat boodschappen doen. En dan is het alweer tijd om onze slaapplaats op te zoeken. Nu rijden we tot aan de rand van het Hensjön. Jammer dat het begint te regenen… maar de zonsondergang blijft toch mooi en levert prachtige foto’s op!

Na alweer een mooie dag zoeken we om 22 u 30 ons bedje op. Maar ik kan het me niet laten: ik doe het raampje open om toch nog even van de fantastisch mooie ondergaande zon te genieten. Het levert een nooit eerder gezien schouwspel met bijhorende foto’s op.

Elliot in Scandinavië: dag 8

Woensdag 12 augustus

Het hensjön wordt overschaduwd door een groot grijs wolkendek. Toch is dit een zalige plaats om wakker te worden. Fietsen zit er niet direct in, dus rijden we naar Ottsjö, waar we ons klaarmaken voor een wandeling door bos en heide naar kläpphögarna. 

We passeren verschillende plekken die we herkennen van onze scootertocht afgelopen winter. Toch leuk om hier nu terug te zijn. 

Vanop de top van kläpphögarna hebben we een prachtig uitzicht op het Ottsjö en de omliggende bergen.

Na onze wandeling rijden we uit nieuwsgierigheid weg 644 nog verder af naar Vålådalen, waar hij echter ten einde loopt. Het was in eerste instantie de bedoeling van deze weg, die in Undersåker vertrekt en 27 km lang is, met de fiets af te leggen. Maar aangezien de zon niet van de partij wil zijn, doen we het met de camper.

In Vålådalen is een groot natuurreservaat waar je km’s lange wandelingen kunt maken. We eten hier onze lunch en keren terug richting Undersåker. Van hieruit gaat het naar Fåviken.

Yes! Eindelijk is het zover!

Op 1 april om middernacht reserveerden we hier diner voor 3 personen aan “slagbordet”.

Dit is een tafel die we zullen delen met 5 andere, totaal onbekende personen.

En voor wie Fåviken niet kent: dit is een toprestaurant dat geleid wordt door topchef Magnus Nilsson. Momenteel staat het nr 21 op de wereldranglijst en Magnus wordt beschouwd als 6^de beste kok ter wereld.

Het restaurant staat op een estate van 250 ha groot! Hier wordt alles wat je op je bord krijgt zelf gekweekt, gevangen, gejaagd en verwerkt. Magnus’ specialiteit is zijn geavanceerde bewaringstechniek van de verschillende voedingsmiddelen.

En wij zijn zeer vereerd dat we hier 3 plaatsen hebben kunnen reserveren en dat we op het domein mogen overnachten met onze camper. Deze parkeren we op een idyllisch plekje: op 3 m van de rand van het meer.

Om 19 u maken we kennis met Mary en Craig uit Seattle, Chris uit North-East Carolina en Ingrid en Frans uit Zweden. Een leuke, gezellige en aangename bende om de avond mee door te brengen.

Het eten is uitmuntend, voortreffelijk, overheerlijk, “amazing”, “fint”, … om maar een paar woorden te gebruiken, want hoe fantastisch deze hele food-sharing-ervaring eigenlijk was, valt met geen woorden te beschrijven!

De avond sluiten we kort af met ons gezelschap in de heerlijk verwarmde tipitent, en met een foto met Magnus himself. Daarna nemen we afscheid en zoekt ieder zijn eigen slaapplaats op.

Elliot in Scandinavië: dag 9

Donderdag 13 augustus

We worden in volledige stilte wakker, het enige geluid is dat van het kabbelend water. 
Oh, wat kan het leven toch mooi zijn!

We nemen al onze tijd om te ontbijten en ons klaar te maken voor vertrek.

Vandaag gaan we de grens met Noorwegen oversteken, maar niet zonder eerst nog een fietstocht op Zweedse bodem te maken, “naar het einde van de weg”.

Normaal zouden we de geplande fietstocht van gisteren maken, maar terwijl Pascal brood gaan kopen is in de supermarkt, lees ik een artikel in Magasin Åre over de mooiste fietsroutes van het land. Daar staat weg 1019 als “wereldklasse” in vermeld. Het is een 14 km lange weg met 367 hoogtemeters die op het einde doodloopt. Aangezien we hier toch in de buurt zijn, besluiten we om deze te fietsen.

Maar eerst de innerlijke mens versterken alvorens aan het klimwerk te beginnen.  
14 km lijkt niet veel, …. maar wat voor kilometers… het zijn de mooiste die we ooit al gefietst hebben!

Hier en daar wat pittige hellinkjes, maar het uitzicht is er overal adembenemend. Ik kom ogen tekort om al dit moois mee waar te nemen. Gelukkig is er dezelfde weg terug, om extra te kunnen genieten van deze Zweedse pracht en praal.

Daarna zijn de batterijen weer opgeladen en rijden we door naar Noorwegen. In eerste instantie lijkt het precies niet gemakkelijk om een slaapplek te vinden, maar we geven niet op! Uiteindelijk houden we halt langs de kant van de weg waar we alweer genieten van een mega-prachtig, wijds uitzicht.

Na een lekkere maaltijd en een avondwandelingetje doorheen de hei, knijpen we, al genietend van een mooie zonsondergang, op-en-top gelukkig onze oogjes dicht.

Elliot in Scandinavië: dag 10

Vrijdag 14 augustus

Mooie blauwe hemel, stralende zon. 
En gedurende de eerste 5 kilometers van de dag een kudde schapen én 2 schattige rendiertjes tegen gekomen. De dag is al geslaagd!

Maar het doel van de dag is toch wandelen in Dovrefjell natuurreservaat. Maar daarvoor moeten we eerst nog wat kilometertjes rijden en service doen. Hiervoor stoppen we in Røros, een kopermijnstadje dat we reeds enkele jaren geleden bezochten. 
We komen pas tegen 15 u in Hjerkinn aan, de enige plaats waar je het reservaat in kan gaan. 
Een wandelingetje van 1,5 km brengt ons naar snøhetta, een fantastisch mooi staaltje van architectuur van waaruit je een reuze uitzicht hebt over het gebied. 

Van aan de Dovregubbens Hall vertrekt er ook nog een 12 km lange wandeling rond de Mehøeberg, maar aangezien het al half 6 is, is het te laat om deze nog volledig te doen. We gaan een uurtje op en een uurtje terug stappen.

Het wordt een wandeling met “hindernissen” vb vermiste plankjes op een bruggetje waardoor we niet meer verder kunnen, veel te drassige stukken grond waar we diep in wegzakken… maar al bij al zijn we toch tevreden dat we alweer gewandeld hebben!

Onze plek om te slapen wordt de parking vanwaar de wandeling naar snøhetta vertrekt. Het uitzicht daar was zó mooi dat we ’s avonds na het eten van daaruit de zonsondergang willen aanschouwen. En zo gebeurt het ook. We beklimmen voor de 2^e keer de heuvel en deze keer tonen 3 schapen ons de weg naar boven. 

Stilletjes, helemaal alleen, in een prachtige warme schuilhut kijken we naar een wondermooie zonsondergang. Er bestaat GEEN mooier of beter tv-programma dan dit om de avond mee af te sluiten.