We worden in volledige
stilte wakker, het enige geluid is dat van het kabbelend water.
Oh, wat kan het
leven toch mooi zijn!
We nemen al onze tijd
om te ontbijten en ons klaar te maken voor vertrek.
Vandaag gaan we de
grens met Noorwegen oversteken, maar niet zonder eerst nog een fietstocht op
Zweedse bodem te maken, “naar het einde van de weg”.
Normaal zouden we de
geplande fietstocht van gisteren maken, maar terwijl Pascal brood gaan kopen
is in de supermarkt, lees ik een artikel in Magasin Åre
over de mooiste fietsroutes van het land. Daar staat weg 1019 als “wereldklasse”
in vermeld. Het is een 14 km lange weg met 367 hoogtemeters die op het einde
doodloopt. Aangezien we hier toch in de buurt zijn, besluiten we om deze te
fietsen.
Maar eerst de innerlijke mens versterken
alvorens aan het klimwerk te beginnen.
14 km lijkt niet veel, …. maar wat voor kilometers… het zijn de mooiste
die we ooit al gefietst hebben!
Hier en daar wat pittige hellinkjes, maar het
uitzicht is er overal adembenemend. Ik kom ogen tekort om al dit moois mee waar
te nemen. Gelukkig is er dezelfde weg terug, om extra te kunnen genieten van
deze Zweedse pracht en praal.
Daarna zijn de batterijen weer opgeladen en
rijden we door naar Noorwegen. In eerste instantie lijkt het precies niet
gemakkelijk om een slaapplek te vinden, maar we geven niet op! Uiteindelijk
houden we halt langs de kant van de weg waar we alweer genieten van een
mega-prachtig, wijds uitzicht.
Na een lekkere maaltijd en een
avondwandelingetje doorheen de hei, knijpen we, al genietend van een mooie
zonsondergang, op-en-top gelukkig onze oogjes dicht.
Op zo'n route best een GoPro op de helm plaatsen, yep!
BeantwoordenVerwijderen