Zondag 2 juli
Vannacht werd ik wakker om 2 u 23. Ik schrok ervan hoe klaar het buiten
nog was, of misschien al was.
Toen viel me ook op hoe enorm stil het hier is! Je hoort hier niet 1
geluid, zelfs niet 1 vogeltje dat fluit! Zoooo stil... daar kunnen we in België
alleen maar van dromen.
's Morgens lacht de zon ons alweer toe, zij het wel met hier en daar
een sluierwolkje aan de hemel. Het belooft alweer een prachtige dag te worden
in Tiveden.
Na het ontbijt maken we de rugzakken klaar, trekken we onze
stapschoenen aan en vertrekken met de fietsjes naar het Nationaal Park.
De weg loopt bergop, wat met kleine fietsjes een grote inspanning is! Van één helling spreken we zelfs van "de Mont Ventoux voor kleine plooifietskes".
Vandaag gaan we de andere kant van het natuurpark verkennen. We
beginnen met de rode wandeling: Trollkyrkorundan. Dit pad leidt ons door een
dichtbegroeid bos, waar men de natuur duidelijk zijn gang laat gaan; het oerbos
genaamd. Op onze weg komen we eerst de lilla trollkyrkan tegen, een steile
rotswand die zijn naam dankt een een historisch gebeuren van vele jaren terug.
Later komen we nog de store trollkyrkan tegen, een nog steilere
rotswand: meer dan 200 m hoog vanwaar je een zicht hebt over het
Trollkyrkesjön. Hier bovenop de rots beslissen we om er een lange wandeling van
te maken, en er de blauwe lus nog bij te nemen. Deze brengt ons vooral door het
mos-bos waar alle grondbegroeiing uit verschillende mossoorten bestaat.
Na bijna 4 u wandelen komen we opnieuw aan de hoofdingang uit. We hebben 8,5 km gewandeld en hebben 476 hoogtemeters in de benen!
Tijdens de wandeling zijn er jammer genoeg meer wolken gekomen. We
hopen nog altijd dat het terug wat zal uitklaren zodat we onze boot nog eens te
water kunnen laten.
Pascal en Lauren wagen vandaag als eerste hun kans, maar al snel
blijkt dat er toch té veel wind is, en het behoorlijk moeilijk is om terug naar
de camping te varen.
Dus besluiten we om hem op het droge te halen, hem af te drogen en
netjes terug op te bergen. En zo gaat het ook met de rest van het
"tuinmeubilair".
We zullen ons binnen moeten bezig houden. Er wordt naar de koers
gekeken en ik lees nog wat in mijn boek Midnattssol.
Na de ontspanning is het tijd om de innerlijke mens te versterken;
terwijl ik binnen wok, zet Pascal zich buiten om ons stuk gemarineerde zalm te
grillen. En of dat smaakt!!!
Tijdens ons koffiemoment na het eten, valt mijn oog op een mooi vogeltje dat op de stam van een boompje zit: een specht. Hij vliegt weg en zet zich op een paaltje van een afsluiting. Daar het zo stil is, horen we zijn bek tegen het paaltje roffelen. Lauren gaat er stil op af en slaagt erin hem te filmen.
Fris gedoucht kruipen we onder den dons om onze avond af te sluiten
met Vive le Vélo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten