Frankrijk 2020: dag 1

Vrijdag 10 juli

Dit jaar stond er een citytrip naar New York gepland, gevolgd van een rondreis in Amerika. 

Maar sinds maart heerst er een corona pandemie die de hele wereld teistert. 

Het was dan ook constant afwachten en kijken wat er deze zomer zou mogelijk zijn qua reizen.

Al snel bleek dat Amerika niet kon doorgaan, aangezien de besmettingen er dagelijks oplopen.

Dus zoeken we naar een bestemming in Europa. Uiteraard denken we aan Noorwegen of Denemarken, maar die zien deze zomer de toeristen liever niet naar hun land afreizen.

En zo is het voor ons rap beslist:

WE GAAN MET ELLIOT NAAR FRANKRIJK !

Toch blijft het elke dag bang afwachten of we wel zullen kunnen vertrekken. 

Sinds juni zijn de besmettingscijfers vrij goed en werden er reeds allerhande maatregelen versoepeld. 

Eén ervan was ook het reisadvies; sinds 15 juni gingen de grenzen met verschillende Europese landen terug open.

En vandaag is dus dé dag van ons vertrek.

Rond 18 u trekken we de deur achter ons dicht en vertrekken we richting Frankrijk.

Onze eerste stopplaats is de camperplaats van Bapaume.

Daar, onder de schaduw van de bomen aan de kerk, kunnen we rustig onze eerste nacht doorbrengen.

Maar niet voor we eerst lekkere frietjes gegeten hebben in frituur Bapalmoise.

Nadien maken we nog een kleine wandeling in het bos daar in de buurt.

Als de zon achter de bomen verdwijnt, is het tijd om te gaan slapen.

Frankrijk 2020: dag 2

Zaterdag 11 juli

Vandaag vertrekken we in Bapaume om 10 u 20.

Na een lange dag rijden en veel in de file staan, vooral op de ring van Parijs, komen we aan op de camperplaats aan Lac de St Pardoux. En daar komen we meteen tot rust met een lekker aperitiefje en zicht op het meer.

Na een klein wandelingetje maak ik het eten klaar.
Na de afwas genieten we buiten nog van een  koffietje en daarna is het tijd om de oogjes dicht te doen.

Frankrijk 2020: dag 3

Zondag 12 juli

10 u, we vertrekken richting Toulouse.

Het verkeer is stukken rustiger dan gisteren. In de buurt van Cassaude verlaten we de autostrade om langs de gewone weg verder te rijden en meer van het uitzicht te kunnen genieten. Pascal heeft een wijndomein gevonden, “Domaine de Crabet”, in St. Martin sur Vère. Hier mogen we ons midden tussen de wijngaarden zetten, onder de bomen, in de schaduw. 

Na het late middagmaal trekken we de fietskleren aan. De tocht vertrekt bergop naar Puycelci, één van de mooiste dorpjes van Frankrijk. Dat zeggen althans verschillende borden langs de kant van de weg. De klim is pittig, toch omdat het onze eerste klim van het jaar is! Gelukkig duurt hij maar 3 km.

Eens boven is het uitzicht magnifiek. We wandelen nog wat door het dorp vooraleer we terug naar beneden rijden.

We rijden verder naar Larroque, een ander klein dorpje, maar toch niet zo mooi. Pascal krijgt ondertussen het lumineuze idee om er nog een klimmetje aan toe te voegen. We rijden dan maar door naar Castelnau de Montmiral. Alweer een van de mooiste dorpjes van Frankrijk. Hier is mijn drinkbus zo goed als leeg en doen we wat suikers op, op een terrasje op het centrale plein. En dan is het tijd om terug naar huis te rijden. 

Het is ondertussen al 18 u als we terug zijn. We zetten de fietsen weg, frissen ons even op en zijn klaar voor onze eerste vlucht met onze drone. We sturen hem over de wijngaard met een mooi zicht op onze standplaats. En dan is het champagnetijd: we vieren de schitterende resultaten van Lauren. 

Na het eten maken we nog een wandeling door de wijnvelden en het aanpalende bos. 

Na 22 u wordt het stilaan tijd om deze prachtige dag af te sluiten, maar eerst nog... afwassen 😟

Frankrijk 2020: dag 4

Maandag 13 juli

Opstaan met een stralend zonnetje en buiten ontbijten... ZALIG

Achter de mobilhome staat ergens een kraantje; we wassen onze haren met koud water onder het kraantje, wat is het heerlijk kamperen op deze wijngaard.

Maar al gauw is het tijd om verder te trekken. Maar niet zonder even binnen te wippen in het winkeltje van Domaine de Crabet. Met 5 extra flessen wijn zetten we onze tocht verder... op naar Carcassonne. 

Na de middaglunch gaan we op verkenning door het stadje. Het is er vrij druk; het is dan ook één van de meest bezochte bezienswaardigheden in Frankrijk. Of het er coronaproof is, weten we niet, dus voor alle zekerheid zetten we toch maar ons mondmasker op. Warm of niet... toch maar liever op veilig spelen. 

Wij kennen Carcassonne vooral van het gezelschapsspel dat we thuis spelen, maar hier is het een heel oud, mooi, gezellig, charmant, ommuurd stadje. We blijven er niet al te lang rondhangen, want we hebben nog een rit van ongeveer 250 km voor de boeg. 

Ons doel vandaag is Arreau. Hier vinden we, na wat getelefoneer en bla bla bla, een plaatsje op de camperplaats aan de voet van de Col d’Aspin. (de automaat om de parking op te rijden was geblokkeerd waardoor de slagboom niet werkte)

Na het eten maken we nog een avondwandelingetje door het dorpje. Na 22 u wordt de afwas nog gedaan en dit verslag geschreven. En dan is het bedtijd. Hopelijk is het weer morgen ok, want we willen de Col d’Aspin beklimmen. Op hoop van zegen... Slaapwel.

Frankrijk 2020: dag 5

Dinsdag 14 juli

Ik word wakker; het is iets over half 8.

Ik denk (of hoop) dat ik het zonnetje door de spleetjes aan de ramen zie schijnen. Als we het slaapkamerraampje openen, wordt dit bevestigd. De zon schijnt en er zijn weinig wolken!

Dat ziet er dus goed uit voor onze fietstocht. We nemen alvast een stevig ontbijt, voor een stevige klim. Na het ontbijt maken we ons fietsklaar. Ook onze drone nemen we mee. Aangezien we op slechts 500 m van de voet van de col d’Aspin staan en er dus geen echte opwarming is, maken we toch eerst een klein toertje doorheen het dorp.

En dan is het zover. We beginnen aan de 12 km lange klim tot de top van de col d’Aspin. Het begin is super goed te doen; slechts 3% stijgingspercentage. Maar al snel gaat dit naar 6%, 7,5%, 8% en zelfs 9%. Best pittig voor de beentjes. Na 7,7 km zie ik het even niet meer zitten. Mijn rug doet pijn, ik voel pijn in mijn knie en mijn billen lijken ook “foert” te zeggen. Mijn snelheid gaat ook alsmaar achteruit: ik fiets amper nog 6,4 km/u. En nog meer dan 4 km te gaan. Waarom toch!? Waarom een berg op fietsen? Omdat Pascal dat leuk vindt! Maar bon, ik zit nu zover... ik wil nu toch ook wel de top bereiken, dus we gaan door... ik rijd van streep tot streep (= wegmarkering langs de kant van de weg). Helaas ligt de top nog een heel stuk hoger. Ik durf amper naar boven te kijken, want dan zakt de moed me in de schoenen. Lauren rijdt voorop. Zij lijkt soepel naar boven te rijden. Maar wat ik niet weet, is dat zij ook eens op het punt heeft gestaan om af te stappen. Ze heeft zelfs even geweend, kwaad, lastig, omdat het niet ging zoals ze wou.

Maar... iedereen zet door. Iedereen bereikt de top. 1 u en 24 minuten afzien, meter per meter. Maar wat is de ontlading groot als we samen op de top staan. Zalig familie geluk! Iedereen is fier op zichzelf én op mekaar. 

We proberen hier ook de aankomst op de top te filmen met de drone, maar al snel blijkt dat we toch nog wat vliegcapaciteiten missen. Het weinige beeldmateriaal dat we hebben, maakt ons toch gelukkig. Nu kunnen we aan de afdaling beginnen. Persoonlijk vind ik dit véél erger dan de klim! Maar we geraken veilig terug aan de mobilhome.

Na de lunch doen we nog service en dan rijden we verder naar Campan. Hiervoor moeten we opnieuw de Aspin over, deze keer met Elliot. Tijdens de rit vertelt iedereen hoe hij/zij zich voelde in deze bocht, op dit recht stuk, ... Boven vinden we een parkeerplaats voor de camper. Nu is het tijd voor een wandeling. Jammer dat er lage wolken komen opzetten, waardoor het wat frisser wordt. 

De tocht van vandaag eindigt rond 18 u op een France Passion locatie bij Solange. Een aperitief hebben we nu écht wel verdiend. 

Frankrijk 2020: dag 6

Woensdag 15 juli

We staan op met een klein zonnetje. Er zijn in elk geval iets meer bergtoppen te zien dan gisterenavond. Maar al snel komen er weer wolkensluiers opzetten. Toch vertrekken we op fietstocht door de vallée de Lesponnes. We rijden eerst tot in Campan waar we vervolgens een straatje nemen dat 10 km verder doodloopt. Wat we niet echt wisten, is dat het ook serieus bergop loopt. We stijgen tijdens dit tochtje maar liefst 600 m! Jammer dat het weer niet echt mee zit... 

Terug bij Solange op de confituurfarm, eten we eerst nog boterhammen. Nadien zetten we onze reis verder via La Mongie naar de top van de Tourmalet. Hoe hoger we rijden, hoe meer we in de wolken terecht komen. In La Mongie houden we even halt om boodschappen te doen. De dichte wolken houden ons even tegen om verder te klimmen, dus we gaan in bar Le Schuss een pannenkoek eten. En raar maar waar... ondertussen klaart het uit, de wolken trekken weg en de bergen worden zichtbaar.

Tijd om verder te rijden; nog 4 km tot de top. Helaas zitten we daar opnieuw in de wolken. Jammer, geen mooi uitzicht. en dus ook geen wandelingetje om van het uitzicht te kunnen genieten.

We beginnen dan maar meteen aan de afdaling. Na 8 km stoppen we op een grote parking in La Tournebou, Bareges. Hier houden we halt. Bij Pascal kriebelt het zo erg dat hij zich klaar maakt en de Tourmalet opfietst. Lauren en ik trekken onze wandelschoenen aan voor een tocht van 6,3 km met 360 hoogtemeters. We worden onderweg beloond met het zonnetje dat begint te schijnen en de wolken verdrijft. Dit zorgt ervoor dat we prachtige uitzichten krijgen op het ruige gebergte rondom ons. En zo hebben we onze sport weer gehad voor vandaag!

We trakteren onszelf op een heerlijke maaltijd met witloof-veldslastoemp en gebakken eendenborst. Dat hebben we wel verdiend vandaag. Na deze maaltijd wandelen we nog even de bergflank op en laten we onze drone deze prachtige plek vastleggen. Alweer een mooie dag in la douce France. 

Frankrijk 2020: dag 7

Donderdag 16 juli

De zon schijnt, alle bergtoppen zijn zichtbaar. Dat creëert blije gezichten. We verlaten het gebied van de Tourmalet en rijden naar Gavarnie. De weg is bergop - bergaf.... vol haarspeldbochten ... 20 km lang. Gavarnie is een klein, toeristisch dorpje met 1 prachtige bezienswaardigheid: Le Cirque de Gavarnie. We vinden op 1 km van het dorp een plekje op een ruime camperplaats. We doen eerst service, daarna maken we ons klaar voor een lange wandeling. We pakken onze rugzakken met wat eten, drinken, regenkledij (you never know) en ... de drone. We doen de wandeling “in de ban van de cirque de Gavarnie”, uit het boekje “28 dagwandelingen in de Westelijke Pyreneëen”. 

De wandeling start met een klim tot het Plateau de Bellevue. Dit is de ideale plek voor een dronevlucht.

We wandelen verder door het bos tot de Hotellerie du cirque. Hier is het een drukte van jewelste. Om het iets of wat veilig te houden, zetten we ons even binnen om iets te drinken.

Na onze pauze genieten we van " de cirque", een indrukwekkende halfcirkelvormige rotsformatie. Er is ook nog een grote waterval waar je vanaf de hotellerie te voet naartoe kan gaan, maar we vinden dat er te veel volk is aan de waterval en besluiten om dat dus niet te doen. 

Onze tocht gaat van hieruit terug omhoog met een mooie passage langs de rotswanden. Voorbij de refuge van de ASPTT gaat het tussen de naaldbomen via een zigzag pad terug tot in de vallei. 

Eens beneden verfrissen we onze voetjes in de rivier. Nu hebben we toch wel al een aperitiefje verdiend. Op een coronaproof terras genieten we na van onze 11 km lange wandeling met zicht op de cascade en de cirque. 

Onze wandeling was goed voor 4 u wandelplezier en 746 hoogtemeters. Maar we zijn er nog niet! Tot slot is er nog een klimmetje van 1 km en 8% tot de camperplaats. En dan is er... verdiende avondrust. 

Frankrijk 2020: dag 8

 Vrijdag 17 juli

Vroeg uit de veren. Ontbijt, douchen, service doen en weg zijn wij ... Op weg naar Lourdes. We willen de hectiek van Lourdes eens aan Lauren laten zien, maar door Corona was er zeer weinig volk. In de straatjes naar de grot liepen we zo goed als alleen. We begonnen zelfs te twijfelen of het domein wel open zou zijn. 

Maar ja hoor... in de kerk konden we nog net een kijkje nemen alvorens er een dienst begon. De grot zelf was niet toegankelijk omdat er een viering bezig was, maar blijkbaar daarna ook niet omwille van corona. We werden omgeleid naar een speciale plek waar je kaarsen kon doen branden. Heel de site was coronaproof, mondmasker verplicht. Maar tot onze verbazing was er verschrikkelijk weinig volk. Helaas was ook de mooie, grote ondergrondse basiliek gesloten. 

Na deze visite aan Maria gaan we in het centrum iets eten. Daarna doen we nog boodschappen in het kleine supermarktje en dan is het tijd om verder te rijden. Slaapplaats vandaag is de Barrage lac Le Tech. Een lang smal, kronkeling weggetje brengt ons naar een rustige camperplaats aan het meer. Van hieruit vertrekken er verschillende wandelingen. Wij kiezen voor de kortste: 2 u enkel naar Le Cabane de Bouleste.

We worden onmiddellijk verrast door een fikse steile klim door het bos. Daarna stappen we door het mooie open berglandschap, vergezeld van koeien, paarden en marmotten. Jammer dat de zon niet van de partij is, want dat zou de zichten nog zoveel mooier gemaakt hebben. Op het plateau aan de cabane vliegen we nog eens met onze drone. Benieuwd wat deze beelden zullen opleveren, want we hebben vooral nieuwe dingen uitgeprobeerd. Tijdens de terugweg komt de zon af en toe piepen. Zalig! Onderweg houden we ook nog even halt om de drukke activiteiten van de marmotjes gade te slaan. 

Na 8,5 km komen we terug aan bij de mobilhome. We genieten buiten nog van ons aperitiefje alvorens de zon verdwijnt achter de wolken en de avond valt. 

Frankrijk 2020: dag 9

 Zaterdag 18 juli

Vannacht word ik gewekt door de frigo. Dit is geen goed teken. Het betekent dat de gasfles leeg is. Maar 3 u ‘s nachts is niet bepaald een geschikt uur om deze te wisselen.Om half 7 is Pascal wakker, het zonnetje is dan ook al van de partij. Tijd dus om van gasfles te wisselen. We proberen daarna nog even te slapen, maar dat lukt niet zo goed. Een koe met haar klingelende bel rond haar nek, loopt tussen de mobilhomes en zorgt voor veel lawaai!

Om half 8 staan we uiteindelijk op. We doen het rustig aan en vertrekken rond 9 u aan de lac de Tech richting Lourdes. (Nee nee, we gaan geen 2 keer bij Maria!!) Het eerste smalle en kronkelige deel van de weg is vrij druk door de vele wandelaars, die vroeg naar de barrage rijden. Van in Lourdes rijden we via de gewone wegen naar Pau, om uiteindelijk richting Bayonne te rijden. Tegen de middag houden we even halt in Oloron-Sainte-Marie. We wandelen wat rond in dit stadje, waar het zoals op vele andere plekken, zéér rustig is. 

Nadat we boodschappen gedaan hebben, eten we eerst een hapje alvorens we verder rijden. Ergens onderweg nemen we wat kleine baantjes om uit te komen in Idaux Mendi.

We vinden onze slaapplaats op een France Passion plekje, namelijk boerderij Atxinea. Door de warmte installeren we ons in de schaduw van de grote boom. We genieten van de rust en de stilte en onze leesboek. 

Rond 17 u vertrekken we voor een fietstochtje naar de col d’Osquish. Na de stevige wandelingen van de afgelopen dagen, gaat deze klim (5 km aan 5,5% gemiddeld) voor geen meter vooruit. Maar ik haal de top. Het uitzicht stelt me teleur; 1 km voor de top was het zicht veel mooier!  We houden dan in de afdaling ook hier even halt om nog wat mooie foto's te nemen.

We fietsen nog wat verder door de streek, maar mispakken ons wel aan de hellingsgraad van de kleine baantjes en dus ook aan de tijd. De weg naar Pagolle is bijzonder steil. We maken zelfs de vergelijking met de muur van Geraardsbergen, maar dan zonder de kasseien. Ik krijg bij het zien van de helling er serieus mijn goesting van, maar ook hier rijd ik op mijn klein versnellingske naar boven. Maar wie bergop rijdt, moet ook bergaf rijden.... En aangezien dit niet mijn sterkste kant is, wordt deze afdaling mij echt te veel, gewoon omdat het zo steil is.Ik sta gewoon te trillen op mijn benen van schrik, ik geef er even de brui aan, stap af en ga te voet naar beneden. Daar stap ik, noodgedwongen weer op de fiets en zetten we onze toch wel prachtige tocht verder. 

Moe maar voldaan komen we 3 u en 43 km later terug aan bij de boerderij. Ondertussen is het al na 20 u en moet ik nog aan de kookpot beginnen. Het wordt een gezellige en rustige avond buiten aan de mobilhome. Als afsluiter wandelen we bij zonsondergang nog even tot aan het mooie pittoreske kerkje in het dorp.

Frankrijk 2020: dag 10

Zondag 19 juli

We worden al vrij vroeg gewekt door kraaiende hanen die aan onze mobilhome op stok zitten. We houden toch vol en blijven nog wat in bed liggen. We hebben vandaag totaal geen haast! Als ontbijt eten we lekkere pannenkoeken met overheerlijke confituur van bij Solange. 

Rond 10 u starten we de motor en zetten koers richting Bayonne. We rijden over de col d’Osquish langs de regionale gele weg naar de route imperiale de Cimes tot Bayonne (dit is de oude handelsroute naar Bayonne). Nabij het centrum vinden we veel plaats op een grote parking. Het is heel erg warm vandaag, maar we trekken toch de stad in. 

Bayonne blijkt een zeer mooi, gezellig stadje te zijn vol met prachtige charmante oude gebouwen. Op een gezellig terrasje, in de schaduw van de Heilige Maria Kathedraal,  genieten we van lekkere oesters en een overheerlijke salade. 
Daarna kuieren we nog verder door de lommerrijke straatjes. Dicht tegen elkaar vormen de mooie hoge huizen met hun kleurrijke luiken een karakteristiek geheel. Het is heerlijk vertoeven langs de kade of in de oude straten vol met mooie vakwerkgevels. De stad Bayonne heeft ons zeker weten te bekoren!

Nadien gaan we op zoek naar een geschikte camperplaats. Ons idee was om ergens aan de kust te gaan slapen. In Capbreton hoopten we om op een plaats voor meer dan 130 campers rustig aan het strand te kunnen staan. Maar niets was minder waar; het was er een ware overrompeling. Op het strand was er een massa volk. Van corona had men hier precies nog nooit gehoord. We hadden hier absoluut geen veilig gevoel, dus besluiten we een ander plekje te zoeken. We rijden verder naar Azur, waar we op een camperplaats aan het meer staan. Op een plaats in de schaduw aan de rand van een dinosaurus park, genieten we van de rest van de avond. 

Pascal en Lauren gaan voor het eten nog even zwemmen in het meer, terwijl ik vanop het ponton in het zonnetje toekijk. 

De rest van de avond genieten we van een frisse, lekkere salade met een rosé wijntje van domaine de Crabet. Afsluiten doen we met een koffietje en taart uit de Pyreneeën... Een vleugje heimwee toch.