winteravonturenweek 2015: dag 6

Donderdag 19 februari

7u32: Ik ontwaak

Ik zie prachtig ochtendrood door het raampje. “I feel some pictures coming up!”

Ik doe mijn jas en mijn Sorelbotten aan, bovenop de thermische onderbroek en ga een frisse neus halen.

Dit levert wondermooie foto’s op van de zonsopgang boven het Lilla Offsjön.

Ik ga een kijkje nemen in de mannenhut, en zie dat zij ook reeds uit de veren zijn. Even later komen ze ons opnieuw vergezellen voor een “inventief  ontbijt”.  (Gisteren onderweg schiet ons te binnen dat we ons ontbijtgerief  vergeten mee te geven hebben met de scooter!)

Dus het ontbijt bestaat uit cake van Karin met banaan, lang niet slecht!

Na deze innerlijke versterking gaan we weer aan het werk: alle restjes worden ingeladen, de afwas wordt gedaan, het hutje wordt leeggemaakt en uiteindelijk proper gezwabberd met vers sneeuwwater!

En daar gaan we weer op pad, deze keer geladen met pak en zak want helaas komt de scooter vandaag geen rugzakken ophalen!

Na een tijdje stappen, verlaten we het rode pad 121 en kiezen voor het oranje zomerpad 221 naar de top Lillvalen.

Een prachtige klim door de ongerepte natuur brengt ons naar het adembenemende uitzichtpunt. Hier staat echter een zéér felle wind die ons bijna letterlijk wegblaast; een brede spreidstand is hier noodzakelijk!

We genieten hier toch heel even van de rust, de stilte en het zicht.

En dan begint de afdaling terug richting Edsåsdalen, door een mooi desolaat landschap. Enkel een grote hoop elandenkeutels wijst erop dat we hier toch niet echt alleen zijn.

Om 14u komen in terug aan in het huisje waar onze vrienden ondertussen al druk in de weer zijn met het bereiden van overheerlijk toast : njammie, dat smaakt!

Slechts een kleine 2u later worden we alweer opgewacht door Sabine aan Dalens Gård om naar Vita Renen te gaan eten.

Een scooter met kar brengt ons naar boven naar het restaurant. Daar aperitieven we gezellig bij het haardvuur. Verder eten we rendier en de typische zweedse wafels met jam en slagroom.

In het donker keren we te voet, met de sneeuwraketten, terug.

Halverwege de tocht schakelen we de hoofdlampen uit en zoeken we onze weg verder in het licht van de sterrenhemel.

Op een grote open plek beleven we een héél intens groepsgevoel : we gaan met z’n allen op onze rug in de sneeuw liggen en zoeken de poolster, grote beer,….

We lassen een stiltemoment in en dit maakt het genot compleet!

Het lijk zo banaal, maar toch is het zoooo fantastisch mooi, amper met woorden te beschrijven.

In ons huisje praten we nog even na en zoeken vervolgens ons bed op.

Slaapwel!