Lanzarote: dag 2

 Zondag 24 augustus 2025

Geen wekker gezet. Het is 8:45 als we wakker worden. Na genoten te hebben van een lekker uitgebreid ontbijtbuffet, maken we ons klaar voor onze eerste kennismaking met het eiland.

Ik had op de toeristische infosite gelezen dat er elk zondag markt is in Teguise. Dus besluiten we om daar eens naartoe te gaan. Maar onderweg houden we eerst halt aan de Casa Museo del Campesino. 

Dit museum is gelegen in het geografische centrum van Lanzarote, in de gemeente San Bartolomé. Het ligt op één van de belangrijkste kruispunten van het eiland, van waaruit je elk deel van Lanzarote kan bereiken. Het Casa Museo del Campesino is César Manrique's eerbetoon aan de boeren van het eiland, die de meest uitdagende omstandigheden moesten trotseren om het land tot leven te brengen.

Het museum biedt een reis door traditionele architectuur, landbouw, ambachten en gastronomie en wordt gecompleteerd door het Monumento a la Fecundidad (Monument voor de Vruchtbaarheid), een avant-gardistisch werk waaraan Manrique zijn persoonlijke eerbetoon gaf.

De volgende halte is Teguise. Al snel is duidelijk hoeveel volk er op zondag naar de markt komt. Een parkeerplaatsje vinden is hier echt een uitdaging. Maar na wat zoeken vinden we toch een plaatsje en kunnen we op stap.

Alle straten staan vol met tentjes! Van petten en zonnebrillen tot juwelen met lava en Aloë Vera producten, eten en drinken... Je vindt het hier allemaal!

We zijn al snel getriggerd door de fijne armbandjes met lavasteentjes. We besluiten om ons beide hetzelfde armbandje te kopen. Aangezien het ondertussen al bijna 13:30 is, kopen we ons ook best iets om te eten: een orangebulle. Benieuwd. Met zicht op de bergen en de kerk van Teguise genieten we van deze Spaanse lekkernij. 

Om 14 uur beginnen de marktkramers hun spullen op te ruimen. Dus ook tijd voor ons om onze weg verder te zetten. We rijden naar Caleta de Famara. Dit dorp staat eigenlijk bekend als vissersdorp, maar inmiddels staat het vooral bekend als de hang-out plaats voor surfers. Het dorp zelf is nog heel authentiek terwijl aan de andere kant van het strand, tegen de bergen aan, de later gebouwde urbanisatie Famara ligt. Het is vooral de ligging die Caleta de Famara héél speciaal maakt. Je rijdt een hele tijd door een vrijwel vlak landschap dat lijkt over te gaan in de zee en dan rijzen daar ineens honderd meters hoge bergen op uit het niets. Heel verrassend!

We maken een wandeling op het strand en genieten van een paar kitesurfers die zich met veel elegantie door en over de golven bewegen.

Tijd om de oceaan vanuit een ander perspectief te bekijken. We rijden met de auto helemaal naar boven, waar we vanop verschillende miradors adembenemende uitzichten hebben.

Aan mirador de la Ermita de las Nieves waren we helemaal alleen! Er staat hier een heel strakke wind. Opletten geblazen dus, want sommige kliffen zijn wel heel steil en een afsluiting is er niet. Op de top staat een heel mooi kerkje, maar het is helaas niet open. We worden hier dus bijna letterlijk, maar zeker figuurlijk achterover geblazen van verbazing. Het is hier buitengewoon mooi, zo mooi dat je hier heel lang zou kunnen zitten en genieten van het onvoorstelbaar prachtige uitzicht. 

We slaan dit uitzicht alvast op op onze harde schijf en keren terug naar het hotel.

's Avonds gaan we opnieuw te voet naar Puerto del Carmen om iets te eten. We blikken terug op een héél geslaagde eerste dag.