Lanzarote: dag 7

 Vrijdag 29 augustus 2025

Onze laatste volledige dag op dit bijzondere eiland. En ook misschien wel de spannendste van deze reis. Deze namiddag hebben we een buggytoer geboekt. En hier zijn we toch wel een klein beetje zenuwachtig voor. 

Maar eerst rijden we nog even terug naar El Golfo om er naar een ander kleinere groene lagune te gaan kijken. Ook deze is zeer mooi, zo net naast die mooie blauwe oceaan. 

We wandelen hier over het zwarte zandstrand en klauteren over de lavastenen tot aan een andere toeristische bezienswaardigheid: Los Hervideros. Lavastromen hebben voor een ruige rotsformatie gezorgd die zeer abrupt stopt waar de zee begint. En dan is het net alsof de zee stukken uit de kust heeft gehapt. Ze hebben als het ware een holte gemaakt, waardoor het water langs de ene kant in de rots verdwijnt en er langs de andere kant uitklotst. Er zijn ook verschillende wandelpaden met uitzichtpunten vanwaar je een prachtig zicht hebt op de uithollingen in de rotswand.

Van hier rijden we verder richting Costa Teguise. Onderweg hebben we nog een kleine stop ingelast aan de montaña Blanca: Las Grietas. Hier is het de wind die de bergwand volledig bewerkt en uitslijt. Dit heeft tot gevolg dat je in het onderste gedeelte van de berghelling smalle couloirs krijgt met heel grillige vormen. Deze zijn vaak meer dan 2 meter hoog en soms zo smal dat je er amper door kan. Zéér speciaal om hierin te wandelen. Lanzarote blijft ons telkens opnieuw verbazen!

We kunnen hier nog uren genieten van deze prachtige vormen en kleurschakeringen, maar we moeten de tijd in het oog houden. We willen ook graag nog een kleinigheid eten voor we aan ons groot avontuur beginnen.

Om 14u30 is het dan zover. Na alle nodige papieren ingevuld te hebben, krijgen we onze veiligheidsbril en een windjack aangeboden. Dit laatste hebben we zelf bij. We kijken eerst samen met onze gids Steph naar een video waarin alle veiligheidsmaatregelen uitgelegd worden. Lauren voelt zich precies toch niet 100% op haar gemak. 

Ik ga beginnen met rijden. We zijn om te starten de 5de en laatste buggy in de rij. We stappen naar de kade waar de buggy's geparkeerd staan. Tijd om het windjack aan te trekken en de buff en bril aan te doen om ons gezicht, neus en ogen te beschermen tegen de wind. Als snel wordt duidelijk dat dit geen overbodige luxe is. De felle wind pakt nogal op je adem en het stof en zand vliegt en kruipt in elke porie van je huid. Verder heb ik de indruk dat die buggy niet zo goed te besturen is, ofwel is dat niet gemaakt om op asfalt te rijden.

Er werd ons gezegd dat als er putten zijn of stenen liggen, hoe diep of hoe groot die ook mogen zijn, er gewoon door of over te rijden. Vooral niet proberen ontwijken! Dat voelt wel heel raar aan in het begin. Maar al snel heb ik door dat deze machine daar speciaal voor ontworpen is. ZALIG! De off-road pistes zijn de leukste!

We stoppen op een mooie plaats waar we van chauffeur wisselen. Deel 2 van de tocht is vrij makkelijk. Dat leidt ons naar de mirador waar we de eerste avond ook al gestaan hebben. Maar we vinden dit totaal niet erg want het uitzicht was daar adembenemend mooi!

Hier moeten we kiezen wie het laatste stuk zal rijden. Dit wordt het moeilijkste zegt Steph. Maar ja, wat is moeilijk natuurlijk?

Lauren vraagt of zij nog verder mag rijden. Tuurlijk! Nu is het onze beurt om als eerste achter Steph te rijden. Na 500 meter asfalt gaan we terug off-road. En al meteen wordt duidelijk wat hij bedoelde met moeilijk. Mega veel diepe putten, van meer dan een halve meter diep, volgen mekaar op, en daartussen liggen dikke grote scherpe stenen. 

Ik vroeg aan Lauren op de mirador of ze het leuk vond, en ze zei zeer enthousiast JA! Nu zei ze: "als je me nu vraagt of ik het leuk vind... NEEN!" Hier kan je totaal niks bijsturen met de buggy. Je moet hem gewoon laten hotsen en botsen. Maar toegegeven het was niet evident! We waren vooral heel blij dat we achter de gids konden rijden. Zo konden we ook goed in zijn spoor blijven. En gewoon heel zot hoe hij ondertussen ook nog zoveel (mooie) foto's neemt! Deze zorgen achteraf voor super mooi herinneringen. En in het moeilijkste stuk staan wij nu het meest op de foto. TOF

Uiteindelijk snorren we het laatste stuk op de gewone wegen aan 63 km/u terug naar Costa Teguise waar we de buggy's parkeren in een ondergrondse garage. In het verhuurcentrum krijgen we direct de foto's op groot scherm te zien. De rit werd ook met Go Pro gefilmd maar hier moet uiteraard eerst een montagefilmpje van gemaakt worden. 

We besluiten de foto's én het filmpje te kopen. Dit zijn onvergetelijke herinneringen aan een buitengewoon fantastisch avontuur. Ja hoor, ergens pikt het toch wel een beetje dat ik het moeilijke stuk niet kon rijden, maar eer wie eer toekomt, Lauren heeft dit fantastisch goed gedaan.

Hiermee zit ons verblijf in Lanzarote er bijna op. Maar eerst moeten we nog ontstoft geraken. Onze vuile kleren gaan in een speciaal zakje in de valies. En je gaat dit niet geloven, er zijn ook geen bewijsbeelden van, maar we zijn met onze windjacks aan onder de douche gaan staan om ze proper te krijgen. En verder bleef het stof maar uit ons haar en van ons gezicht druppen. Echt straf.

Deze magische dag, dit bijzonder avontuur, deze ongelooflijk mooie reis verdient een speciale afsluiter. We trakteren onszelf op een signature cocktail in de Kentia bar. Nadien trekken we voor de laatste keer naar het haventje van Puerto del Carmen om nog eens te genieten van de overheerlijke paella.