Lanzarote: dag 4

 Dinsdag 27 augustus 2025

Vandaag worden we gewekt om 7:30. We moeten op tijd vertrekken richting Yaiza. Van hieruit hebben we een busrit geboekt naar het nationaal park Timanfaya omdat je op eigen houtje niet in het park mag rondrijden. Bij aankomst staat er een file voor de auto's van zeker 3 uur om het park binnen te rijden! Wetende dat zij enkel tot op de parking geraken, even kunnen genieten van maar 1 mooi uitzicht én de 3 experimenten kunnen zien... Neen, bedankt hoor!

Ik wil zo veel mogelijk gezien hebben van dit vulkanische deel van het eiland. "Timanfaya" komt uit de taal van de oorspronkelijke bewoners, de Guanches, en betekent "vuurberg". Het 51 km² grote park werd gevormd door vulkaanuitbarstingen tussen 1730 en 1736. Gedurende die 6 jaar werden maar liefst 11 dorpen van de kaart geveegd en is er 180 km² voorgoed veranderd. Dat er nog degelijk vulkanische activiteit is, wordt ons aangetoond op 4 verschillende manieren.

1. Eén van de medewerkers geeft ons een beetje lavagrind in ons hand, die vanop 5 cm diepte uit de grond komt. Het grind heeft een temperatuur tussen 60°C en 80°C. Het is bijna te warm om vast te houden.

2. We gaan rond een kuil staan waaruit je zo de warmte voelt komen. Er wordt een bosje stro in de kuil gelegd. In minder dan 15 seconden tijd staat het stro in brand, zonder dat er een vuur aangestoken wordt. Puur door grondwarmte. 

3. In de grond zijn een aantal kokers gemaakt. Van zodra we op veilige afstand staan, wordt er een beetje water in een pijp gegoten. Je krijgt een klein beetje rookontwikkeling... een voorproefje. Even later wordt een grotere hoeveelheid water in de pijp gegoten. Het water spuit meters hoog de lucht in.

4. Bij het restaurant, in een aparte ruimte, is een put van ongeveer 6 meter diep waar vulkanische warmte uit komt. De temperatuur bedraagt er meer dan 300°C. Boven het gat ligt een rooster waarop aardappelen, kip en vlees voor het restaurant gegrild worden! 

FENOMENAAL!!

Maar na deze experimenten stopt ons verhaal nog niet. De bus maakt een rondrit doorheen een deel van het park. Wel zot dat speciaal hiervoor een weg aangelegd werd. Maar deze rit valt eigenlijk met geen woorden te beschrijven. We worden overspoeld met zeer uiteenlopende vergezichten, maken kennis met de veelzijdigheid aan kleuren en vormen in de lava, rijden door een lavatunnel, zien de 5 belangrijkste kraters op een rij, zien een soort van stalactieten van lava, .... Het lijkt te veel om op te noemen. Maar kort samengevat: de afwezigheid van vegetatie, de extreme ruigheid van het landschap, de verscheidenheid aan kleuren, de silhouetten van de vulkanen en de grillige kustlijn maken Timanfaya buitengewoon mooi! Een adembenemende en bijzonder unieke ervaring waar we beide wat stil van worden.

Terug aangekomen in Yaiza gaan we op zoek naar een plekje waar we iets kunnen eten. We raken maar niet uitgepraat over de schoonheid van de desastreuse verwoesting die deze vulkaanuitbarsting eigenlijk teweeg gebracht heeft. 

Na de middag rijden we naar het visitor center van Timanfaya waar we nog meer informatie krijgen over die alles veranderende eruptie.

We vervolgen onze weg via Tinajo naar La Santa, een badstadje aan de noordelijke kust van Lanzarote. In tegenstelling tot het binnenland schijnt hier wel de zon en besluiten we om op wandel te gaan. Maar eerst genieten we van metershoge golven die hier tegen de rotswanden beuken. We krijgen er maar niet genoeg van! We bellen zelfs even met het thuisfront om hen live mee te laten genieten van dit spektakel. 

Onze wandeling gaat een deel rond de montaña Bermeja. Daarna loopt het pad verder in de krater en wandelen we langs de flank omhoog tot we boven aan de rand van de krater staan. We schrikken allebei even van het uitzicht dat we hier te zien krijgen! Steile kliffen in verschillende kleurschakeringen die recht de oceaan in gaan. Alweer schieten woorden te kort. We zetten ons daar gewoon eventjes neer om dit prachtig zicht in ons geheugen op te slaan.

Terug beneden in de krater, kiezen we een ander pad om terug naar de auto te gaan, een pad dat dichter bij de zee loopt zodat we even de temperatuur van het water kunnen opmeten (in een plas weliswaar). Ik maak hier samen met Lauren een torentje met unieke lavastenen... het zweedse kantje komt toch weer even naar boven.

Na een hele tijd gewandeld te hebben, het tijdsbesef volledig kwijt te zijn door zo vaak en zo lang stil gestaan te hebben bij de pracht van de natuur, komen we terug aan bij de auto. Na een ritje van ongeveer 20 minuten zijn we terug in het hotel.

Een heerlijke verkwikkende douche om al het stof van de dag af te spoelen is zeer welkom. Wat een mega prachtige dag was dit alweer!

We sluiten deze dan ook in schoonheid af in één van de betere restaurants van Puerto del Carmen waar we onszelf verwennen met carpaccio en gegrilde Wagyu.