Lanzarote: dag 6

 Donderdag 29 augustus 2025

We vertrekken reeds vrij vroeg naar het zuidelijkste puntje van het eiland: Playa Blanca. Ergens in de buurt zouden er "natuurlijke baden" zijn, dit wil zeggen natuurlijk door lavastenen afgebakende stukken van de oceaan waarin je kan zwemmen. 

We wandelen een stukje langs de kust, maar vinden deze baden niet direct. We rijden naar een ander plekje waar we al mensen zien wandelen met hun rugzak en handdoeken. Maar die moeten precies toch nog een heel eind stappen... Waarschijnlijk gaan zij naar die baden. Helaas hebben wij hier nu geen meer tijd voor. We hebben namelijk een rondleiding gepland in de Salidas de Janubio.

Een super gepassioneerde gids, Martin, leert ons letterlijk alles over de zoutproductie. Deze zoutpannen liggen op verschillende niveaus, wat deze onderscheid van andere zoutbedrijven. Op deze manier vloeit het water via kleine kanalen naar reeds lager gelegen zoutpannen.

We leren hier ook dat er eigenlijk 2 soorten zout zijn: liquid salt en tafelzout. Liquid salt wordt vooral gebruikt in de voedingsindustrie om vooral vis in te bewaren. Tafelzout kent iedereen en wordt dagelijks in elke keuken gebruikt. De productie van dit laatste duurt ongeveer 8 maand; van april tot oktober. Daarna gaat het zout naar een opslagruimte waar het nog ongeveer 1 jaar moet drogen alvorens het verpakt en verkocht kan worden. Het hele proces gebeurt volledig manueel wat betekent dat het héél arbeidsintensief is.

Na 2 uur rondgewandeld te hebben tussen de verschillende zoutpannen, mogen we 3 soorten van het Janubiozout proeven. Tot slot krijgen we nog een pakje zout als souvenir mee. 

We vervolgen onze trip naar El Golfo. Hier gaan we eerst iets eten.

Vervolgens gaan we naar de zeer speciale groene lagune.De felle groene kleur contrasteert zeer mooi met het zwarte zand en steengruis tussen het meer en de zee. De steile wanden rondom het strand en Lago Verde vormen de helft van de oorspronkelijke krater waaruit het groene meer ontstaan is. De andere helft is door de zee gedurende de tijd afgebroken.

Alleen via een aangelegd wandelpad kan je vanop een uitkijkplateau deze prachtige lagune bewonderen.

Als laatste activiteit van de dag staat er nog een wandeling gepland die ik gezien had op All Trails. De wandeling begon op een oneffen pad met uitzicht op de ruwe vulkaantoppen. Het werd steeds meer verlaten met hier en daar een afgelegen huis en een steeds naderende vulkaankrater. Hoe dichter we bij de berg kwamen, hoe meer uitgesproken de "geen doorgang"- borden werden.

Plots zagen we een witte auto die ons vanop afstand in het vizier hield, een parkwachter van Timanfaya. We waren er ons wel van bewust dat onze wandeling een stukje door het park zou lopen, waar normaliter niet vrij mag rondgelopen worden.

Even verderop komen we aan een huis waar die wachter geparkeerd staat. Er zijn verschillende mogelijke wegen, helaas met elk een verbodsbord. Net toen we besluiten om terug te keren, worden we aangesproken door de parkwachter. We vrezen in eerste instantie voor een berisping, maar blijkbaar wil hij ons gewoon zeggen dat het toegelaten is om verder te wandelen. In het Spaans probeert hij ons ook uit te leggen welk pad we bij één of ander informatiebord moeten volgen en wijst hij ons er op dat we zeker niet van het pad mogen afwijken! We zetten onze wandeling dan toch verder. 

Even later passeren we het bord dat we in het nationaal park zitten en nog even later een informatiebord met een slagboom en een verboden doorgang-bord. Bij gebrek aan een ander pad besluiten we toch maar door te gaan. We wandelen door een pad van lavastromen met rechts zicht op een islote en voor ons de contrasterend blauwe oceaan. Indrukwekkend mooi! Na ongeveer 2 km komen we aan een volgend informatiebord en een splitsing met 4 paden. Is dit dan het bord waarover hij sprak? Dan moeten we hier het coastal pad beginnen volgen. Links loopt een smal lavapad waarvan we absoluut niet zeker zijn of we hier wel op mogen wandelen. Maar we zien geen andere optie, dus we wagen het erop. 

Uiteindelijk blijft het pad vrij goed zichtbaar en blijft het overeenstemmen met het pad van All Trails. We worden op dit laatste stuk getrakteerd op machtige zichten op de oceaan. Met absoluut verkeerd schoeisel brengen we de wandeling over scherpe ongelijke lavastenen toch tot een goed einde. Alweer een unieke ervaring rijker. 

Aangekomen op de parking kijken we echt wel naar uit naar iets fris om te drinken. Helaas is het winkeltje al dicht. We wringen onze drinkbus uit en begeven ons naar het hotel.

We hebben ongeveer 20 minuten om ons klaar te maken en naar het Kentia restaurant te gaan. Dat is het à la carte restaurant van ons hotel.

Ik start met "Kraken", een lekkere signature cocktail die geserveerd wordt in een gigantisch grote beker in de vorm van een octopus; Zéér speciaal!

Ook de rest van het diner is Super! We zijn direct voor het tasting meny gegaan. En of dit lekker was... (maar wel veel)

Moe (en dik gegeten) maar voldaan, doen we omstreeks middernacht het licht uit.

Wat een TOPdag was dit alweer!