Lapland 2019: dag 9

Zondag 14 juli

Om 8u word ik wakker, klaar om op te staan. Maar iedereen slaapt nog zo goed... ik blijf nog even stilletjes liggen en het is 10u06 als ik opnieuw wakker word. Nu is het écht tijd om op te staan.

Na een stevig ontbijt maak ik ons lunchpakket klaar voor onze dagtocht.

We nemen zowel zonnebrillen als regenjasjes mee, want wie weet welk weer het zal worden. 

Rond kwart na 11 vertrekken we met bewolking naar Latvamaja.

Van hieruit wandelen we verder naar Hangaskuru. Buiten een paar fietsers en 2 wandelaars komen we hier heel weinig volk tegen. Dit is wandelen in de prachtige Finse natuur in volle rust.

Ons pad loopt verder door het bos naar Kotamaja; één van de 3 hutten die in de zomer open zijn. Binnen is er een gezellige sfeer door het brandende haardvuur. We eten hier een paar boterhammen van ons lunchpakket op, maar kunnen ook niet weerstaan aan de gerookte rendierwrap die hier verkocht wordt.

En zo zijn we klaar voor onze beklimming naar Kukas. Helaas is het ondertussen licht beginnen te regenen, waardoor het prachtige uitzicht aan schoonheid moet inboeten. Toch is het fijn om nu in de zomer op de top van Kukastunturi te staan, waar we 3 jaar geleden in de winter ook stonden.

En dan dalen we terug af richting Äkäslompolo. 
Maar onderweg houden we nog even halt in Navettagalleria, een voor ons héél bekend cafeetje waar we ons 2 winters regelmatig gingen verwarmen tijdens het langlaufen, wandelen of fatbiken. 
Ook nu doet de warme chocomelk met het lekkere gebak deugd.

Nog steeds met lichte regen stappen we verder naar het dorp. In de Lapland Safari bar is het tijd voor aperitief en blijven we - noodgedwongen - ook eten. Want in de mobilhome kan er bij wijze van spreken een muis doodvallen. 
We eten een overheerlijke smoked rendierburger met frietjes. En of dat smaakt na zo’n lange wandeling.

Ondertussen is het rond 20u en dus tijd om naar huis te gaan.

Onderweg zien we nog 3 rendiertjes die ook gezellig aan het eten zijn. Terug aan de mobilhome noteer ik 26 km. 
Dat is al een ferme dagtocht niet?

Helaas was er maar 1 grote spelbreker... de muggen! Ze hingen constant rond ons hoofd. Op een bepaald moment stak het ons zo erg tegen dat we onze muts opzetten. Maar het kwaad was ondertussen al lang geschied: beten in onze nek, aangezicht, in het haar, ...

Maar toch houden we van Lapland hoor!

Laat op de avond genieten we toch nog van een koffietje met een klein dessert. 
Nog wat lezen, verslag schrijven en... oogjes dicht...

Slaapwel!